خوشا بحال چهار گروه
چهار ویژگی شایسته انسان
قالَ عَلِیٌّ اَمیرَالمُؤمِنینَ عَلَیهِ السَّلامُ:
طُوبی لِمَن ذَکَرَ المَعادَ وَ عَمِلَ لِلحِسابِ وَ قَنِعَ بِالکَفافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللهِ (نهج البلاغه، کلمات قصار 44، صفحه 477)
آیت الله شیخ مجتبی تهرانی(ره):
حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) فرمودند:
- خوشا به حال کسی که همیشه به یاد آخرت و معاد باشد
- و کار و تلاشی که انجام می¬دهد برای روز حساب باشد
- و قناعت کند به آنچه خداوند روزی او کرده است
- و از خداوند متعال راضی باشد.
حضرت علی (ع) می فرماید: خوشا به حال انسانی که این چهار چیز در او باشد:
اوّل: آخرت و معاد را فراموش نکند.
ازجمله ایشان معلوم می¬شود یکی از امور بسیار مهمّی که باعث لغزش و هلاکت انسان می¬شود، همانا فراموش کردن مرگ و قیامت و... می¬باشد.
دوّم: در قیامت مواقف متعددّی می¬باشد ولی حضرت موقف حساب را ذکر می¬فرماید. این کار و تلاشی که می¬کنی، چون می¬دانی حساب از تو می¬خواهند پس باید مراقبت کنی؛ هم در چگونگی وکیفیّت عمل و هم در مقدار و کمّیت آن برای پس دادن حساب.
سوّم: حضرت کفاف را می¬فرماید؛ یعنی به همان مقدار که گذران زندگی انسان است و محتاج به دیگران نباشد و خداوند روزی او کرده است قانع باشد. او زیاده خواهی ندارد، زیرا می¬داند آخرت در پیش روی اوست و آنچه به دست آورده، زیادی است می‌گذارد و می¬رود و حساب آن هم از او کشیده می¬شود.
چهارم: رضایت انسان ازخداوند در تمامی اوقات، احوال و مکان ها که شکر و سپاس‌گزاری او را به دنبال دارد. زیرا حوادث و بلاها و... که انسان به آنها مبتلا می¬شود، آزمایش و امتحان الهی بوده، یا به خاطر گناه، اشتباه، خطا و لغزش و در حقیقت عکس‌العمل اعمال خود اوست. او بداند که همیشه نظر و در ِ رحمت، نعمت و مغفرت الهی به روی بندگان باز است و انسان با توبه و اصلاح اعمال و جبرانِ گذشته در حد توان می¬تواند از رحمت و مغفرت خداوند بهره¬مند شده و نه تنها شامل بخشش الهی شود، بلکه خداوند کریم به فضل خود آن بدی¬ها را هم تبدیل به خوبی¬ها و نعمت می¬کند.
اگراین چهار چیز در انسان درست باشد، دنیا و آخرت او درست خواهد شد.
منبع: پایگاه اطلاع رسانی آیت الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)
