فوائد و آثار سوره اخلاص

تلاوت سه بار سوره مبارکه توحید

یکصد و دوازدهمین سوره قرآن کریم است که مکی  و ۴آیه دارد. این سوره را «اخلاص، صمد، اساس، برائة، جمال، معرفت، مانع، نور، تفرید، تجرید، ولایت» (۱) نیز می گویند.
این سوره از ارزشمندترین سوره های قرآن است که به قرائت و ارتباط با آن بسیار سفارش شده است و آثار و فواید بیشماری دارد.

در محضر امام عسکری

قال الامام الحسن العسکری (ع)

«أَوْرَعُ النّاسِ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْهَةِ،
 أَعْبَدُ النّاسِ مَنْ أَقامَ عَلَى الْفَرائِضِ
أَزْهَدُ النّاسِ مَنْ تَرَکَ الْحَرامَ،
أَشَدُّ النّاسِ اجْتَهادًا مَنْ تَرَکَ الذُّنُوبَ.»:

پارساترین مردم کسى است که در هنگام شبهه توقّف کند. عابدترین مردم کسى است که واجبات را انجام دهد. زاهدترین مردم کسى است که حرام را ترک نماید. کوشننده ترین مردم کسى است که گناهان را رها سازد.

(تحف العقول ، ص 489)

با قرآن باشید

عـَلَیـْکـُمْ بـِکـِتـابِ اللّهِ، فـَاِنَّهُ الْحـَبـْلُ الْمـَتینُ وَالنُّورُ الْمُبینُ، وَالشِّفاءُ النّافِعُ وَالرِّىُّ النّاقِعُ وَالْعِصْمَةُ لِلْمُتَمَسِّکِ وَالنَّجاةُ لِلْمُتَعَلِّقِ


امام علی علیه السلام فرمود :

تمسک کنید به کتاب خداوند، زیرا این کتاب طنابى است محکم و نورى است آشکار و شفایى است سـودمـند، و چشمه اى است سیراب کننده ، نگهبان براى کسى است که به او تمسک جوید و نجات براى کسى است که به آن درآویزد.



نهج البلاغه خ 155، ص 490.

چهار گنج بهشتی

احادیث ارزنده از امام محمد باقر (ع)

رفع گرفتاری دیگران

قال الامام علی ابن موسی الرضا علیه السلام:

مَـن فـرّج عن مـومـن فـرّج الله عَن قَلبه یـَوم القیمة؛



امام رضا علیه السلام می فرمایند :

هر کس اندوه و مشکلى را از مومنى بر طرف نماید،

خداوند در روز قیامت، انـدوه را از قلبش بر طرف سازد.

(اصول کافى، ج 3، ص 268)

نشانه قبولی نماز

امام صادق (ع ) :

من احب ان یعلم اقبلت صلاته ام لم تقبل

فلینظر هل منعته صلاته عن الفحشاء و المنکر

 فبقدر ما منعته قبلت منه

( بحار الانوار، ج ,82 ص 198 )

هرکس دوست دارد بداند نمازش قبول شده یا نه ،

ببیند که آیا نمازش او را از گناه و زشتی باز داشته یا نه ؟

پس به هر قدر که نمازش او را از گناه باز داشته به همان

 اندازه نمازش قبول شده است .

نعمت بی بدیل قران

مَن اُعطِیَ القرآنَ فَظَنَّ أنّ أحَدا اُعطِیَ أکثَرَ ممّا اُعطیَ فقد عَظَّمَ صَغیرا وصَغَّرَ کبیرا.


پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم فرمود:

به هر کس (نعمت دانستن) قرآن داده شود و با این حال گمان کند که به دیگرى نعمتى بالاتر و بیشتر از این نعمت او داده شده ‏است ، بى ‏گمان کوچکى را بزرگ شمرده و بزرگى را کوچک.

معانی الأخبار، 279 - منتخب میزان الحکمة، 458

سیره ائمه

مِنْ دینِ الْأَئِمَّةِ الْوَرَعُ وَ الْعِفَّـةُ وَ الْصَّلاحُ (...اِلى قَوْلِهِ) وَ اِنْتِـظارُ الْفَـرَجِ بِالصَّـبْرِ.

امام صادق علیه السلام فرمود:

تقوى و پاکدامنى و درستى... و انتظار فرج با صبر و بردبارى از راه و رسم ائمه علیهم السلام است.

بحارالأنوار، ج52، ص 122

مرثیه سید الشهداء (ع) از زبان باقر العلوم (ع)

قال الامام الباقر علیه السلام:

اِنّ الحُسَینَ صاحِبَ کَربَلا قُتِلَ مَظلوما، مَکروبا عَطشانا، لَهفانا فآلَى اللّه‏ُ عَزَّوَجلّ عَلى نَفسِهِ اَن لا یاتیَهُ لَهفانٌ و لا مَکروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لا عَطشانٌ و لا مَن بِهِ عاهَةٌ ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَینِ بنِ عَلىٍّ علیه السلام اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ إلاّ نَفَّسَ اللّه‏ُ کُربَتَهُ وَ اَعطاهُ مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنبَهُ وَ مَدَّ فى عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فى رِزقِهِ فَاعتَبِروا یا اُولـِى الاَبصار؛

 

امام محمد باقر (ع) فرمود :

حسین، بزرگ مرد کربلا، مظلوم و رنجیده خاطر و لب تشنه و مصیب ‏زده به شهادت رسید. پس خداوند، به ذات خود، قسم یاد کرد که هیچ مصیبت‏ زده و رنجیده خاطر و گنهکار و اندوهناک و تشنه ‏اى و هیچ بَلا دیده ‏اى به خدا روى نمى‏ آورد و نزد قبر حسین علیه السلام دعا نمى ‏کند و آن حضرت را به درگاه خدا شفیع نمى ‏سازد، مگر این‏که خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده مى‏ کند و گناهش را مى‏ بخشد و عمرش را طولانى و روزى ‏اش را گسترده مى ‏سازد. پس اى اهل بینش، درس بگیرید!

مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج10 ، ص239 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 98، ص 46، ح 5