بسم الله الرحمن الرحیم
(وَ ما مِنْ دابَّهٍ فی الْأرْضِ اِلاّ عَلَی اللهِ رِزْقُها
وَ یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها کُلُّ فی کِتابٍ مُبینٍ)
(سوره هود آیه 6)
(و
هیچ جنبندهاى در زمین نیست جز آن که روزى آن بر خداست
و قرارگاه اصلى و
جایگاه موقت [و محل انتقال] آن را مىداند.
همه در کتابى روشن موجود است)
منبع : رهپویان قرآن
گفتم: خسته ام
گفتی: لاتقنطوا من رحمة الله
.:: از رحمت خدا نا امید نشید (زمر/53) ::.
گفتم: هیشکی نمی دونه تو دلم چی می گذره
گفتی: ان الله یحول بین المرء و قلبه
.:: خدا حائل هست بین انسان و قلبش! (انفال/24) ::.
گفتم: غیر از تو کسی رو ندارم
گفتی: نحن اقرب الیه من حبل الورید
.:: ما از رگ گردن به انسان نزدیک تریم (ق/16) ::.
گفتم: ولی انگار اصلا منو فراموش کردی!
گفتی: فاذکرونی اذکرکم
.:: منو یاد کنید تا یاد شما باشم (بقره/152) ::.
گفتم: تا کی باید صبر کرد؟
گفتی: و ما یدریک لعل الساعة تکون قریبا
.:: تو چه می دونی! شاید موعدش نزدیک باشه (احزاب/63) ::.
گفتم: تو بزرگی و نزدیکت برای منِ کوچیک خیلی دوره! تا اون موقع چیکار کنم؟
گفتی: واتبع ما یوحی الیک واصبر حتی یحکم الله
.:: کارایی که بهت گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم کنه (یونس/109) ::.
گفتم: خیلی خونسردی! تو خدایی و صبور! من بنده ات هستم و ظرف صبرم کوچیک... یه اشاره کنی تمومه!
گفتی: عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم
.:: شاید چیزی که تو دوست داری، به صلاحت نباشه (بقره/216) ::.
گفتم: انا عبدک الضعیف الذلیل... اصلا چطور دلت میاد؟
گفتی: ان الله بالناس لرئوف رحیم
.:: خدا نسبت به همه ی مردم - نسبت به همه - مهربونه (بقره/143) ::.
گفتم: دلم گرفته.
گفتی: بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا
.:: (مردم به چی دلخوش کردن؟!) باید به فضل و رحمت خدا شاد باشن (یونس/) ::.
گفتم: اصلا بی خیال! توکلت علی الله.
گفتی: ان الله یحب المتوکلین
.:: خدا اونایی رو که توکل می کنن دوست داره (آل عمران/159) ::.
گفتم: خیلی چاکریم!
ولی این بار، انگار گفتی: حواست رو خوب جمع کن! یادت باشه که:
و من الناس من یعبد الله علی حرف فان اصابه خیر اطمأن به و ان اصابته فتنة انقلب علی وجهه خسر الدنیا و الآخره
.::
بعضی از مردم خدا رو فقط به زبون عبادت می کنن. اگه خیری بهشون برسه، امن و
آرامش پیدا می کنن و اگه بلایی سرشون بیاد تا امتحان شن، رو گردون میشن.
خودشون تو دنیا و آخرت ضرر می کنن (حج/11) ::.
گفتم: چقدر احساس تنهایی می کنم.
گفتی: فانی قریب
.:: من که نزدیکم (بقره/186) ::.
گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم... کاش می شد بهت نزدیک شم.
گفتی: و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال
.:: هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد کن (اعراف/205) ::.
گفتم: این هم توفیق می خواهد!
گفتی: ألا تحبون ان یغفرالله لکم
.:: دوست ندارید خدا ببخشدتون؟! (نور/22) ::.
گفتم: معلومه که دوست دارم منو ببخشی.
گفتی: و استغفروا ربکم ثم توبوا الیه
.:: پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه کنید (هود/90) ::.
گفتم: با این همه گناه... آخه چیکار می تونم بکنم؟
گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده
.:: مگه نمی دونید خداست که توبه رو از بنده هاش قبول می کنه؟! (توبه/104) ::.
گفتم: دیگه روی توبه ندارم.
گفتی: الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب
.:: (ولی) خدا عزیزه و دانا، او آمرزنده ی گناه هست و پذیرنده ی توبه (غافر/2-3) ::.
گفتم: با این همه گناه، برای کدوم گناهم توبه کنم؟
گفتی: ان الله یغفر الذنوب جمیعا
.:: خدا همه ی گناه ها رو می بخشه (زمر/53) ::.
ســــرآغــــاز گفـتــار نام خــداست
که رحمتگر و مهـربان خلـق راست
چو لرزد زمین با تکانی سترگ
برون افکنـــــد رازهــــای بزرگ
در آن روز محشـــر بگـویـد بشـــر
زمین را چه آمـد بلایی به شر
زمین خلق را سازد آگه ز کـار
که این است دستور پروردگـار
پراکنــده خیـــزنـــذ مردم ز
گــــور
ببینند اعمــــال نیک و فُجــــور
اگـــر قــدر یک ذرّه کـــار
نکــــــــو
بکرده ست پاداش آن، بیند او
و گـر قدر یک ذره کرده ست شر
جزایش در آن روز بینــد بشـــر
قرآن کریم بندگان خوب خدا را به چند قسم گروه تقسیم می کند.
گروه اوّل کسانی هستند که بدی دیگران نسبت به خود را می بینند و در نظر می گیرند امّا عفو می کنند.
مثل این آیه شریفه که می
فرماید: وَلْیَعْفُوا (نور/22) و باید عفو کنند .
گروه دوم کسانی هستند که اصلاً بدی را نمی بینند و به نظر خودشان نمی آورند .
در مورد این گروه قرآن کریم می فرماید:
وَإِن تَـعْـفـُوا وَتَـصْـفَـحُوا وَتَغـْفِـرُوا فَـإِنَّ الـلَّهَ غَـفُـورٌ رَّحـِیـمٌ (تغابن/14)
و اگر ببخشایید و درگذرید و بیامرزید به راستى خدا آمرزنده مهربان است .
و گروه سوم کسانی هستند که نه تنها بدی دیگران را عفو می کنند و اصلاً بدی دیگران را به نظر خودشان نمی آورند، بلکه بدی آنها را با خوبی جواب می دهند.
قرآن کریم می فرماید:
وَ لا تَـستَـوِى الحَْـسـنَـةُ وَ لا السـیِّئـَـةُ ادْفَـعْ بِـالَّتـى هِـىَ أَحْـسنُ (فصلت/14)
هرگز نیکى و بدى یکسان نیست ، بدى را با نیکى دفع کن.
یا در آیه دیگری می فرماید:
إِذَا خَـاطَـبَـهُـمُ الْـجـَاهِـلُـونَ قَـالُـوا سَـلَـامًـا (فرقان/63)
بندگان خداى رحمان کسانى اند که : هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند به آنها سلام میگویند.
ان شاء الله جزء یکی از این سه گروه باشیم.
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَذَرُواْ مَا بَقِیَ مِنَ الرِّبَا إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ
اى کسانى که ایمان آورده اید، از خدا پروا کنید؛
و اگر مؤمنید، آنچه از ربا باقى مانده است واگذارید. (۲۷۸:بقره)
درد ما :
وَ مَن أَعرَضَ عَن ذِکری فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکــــــاً
هر کس از یاد من ( خدا ) غافل شود زندگیش تنگ و تیره خواهد بود .
دوای درد ما :
اَلا بِــــــذِکرِ اللهِ تَطـــــمَئِنُّ الــــــقُلُـــوبُ
با یاد خدا دل ها آرامش می یابد .
نتیجه :
از نظر قرآن ریشه تمام بن بست ها و دردها غفلت از یاد خداست
و دوای همه بن بستها و گرفتاری ها یاد خداست .
