کلام منسوب به امام علی (ع) در مورد موصل

نقل شده که امیرالمومنین علیه السلام در ضمن خطبه ای در مورد اوضاع شهر موصل در آخر الزمان چنین فرمودند :
اى مردم! آگاه باشید که چون سفیانى ظاهر شود براى او وقایع وجنگهاى بزرگى خواهد بود: اول وقعه وجنگ او به شهر حمص واقع خواهد شد، پس از آن به حلب، پس از آن به رقه، پس از آن به قریه سبا، پس از آن به راس العین، پس از آن به نصیبش، پس از آن به موصل - که وقعه موصل وقعه بزرگى خواهد بود. پس از آن در موصل مردانى از بغداد واز دیار یونس تا لجمه گرد هم آیند ونبرد سختى واقع شود که هفتاد هزار نفر در آن گشته شوند. جنگ تا موصل جریان پیدا مى کند ودر آنجا قتال سختى رو خواهد داد. آنگاه سفیانى در آنجا فرود مى آید وشصت هزار نفر از ایشان را مى کشد. به درستى که در آنجا است گنجهاى قارونى واز براى آنجا است ترسهاى بزرگى بعد از فرورفتن به زمین وسنگباریدن ومسخ شدن که زودتر از جاهاى دیگر رخ مى دهد بسان فرورفتن میخ آهن به زمینى سست.
حضرت در ادامه سخنان خود فرمودند: سفیانى هر کسى را که نامش محمد وعلى وحسن وحسین وفاطمه وجعفر وموسى وزینب وخدیجه ورقیه است از روى بغض وکینه اى که به آل محمد دارد به قتل مى رساند.

معاشر الناس ألا أنه و إذا ظهر السفیانی تکون له وقایع عظام فأول وقعة بحمص ثم بحلب ثم بالرقة ثم بقریة سبـأ ثم برأس العین ثم بنصیبین ثم بالموصل و هی وقعة عظیمة ثم تجتمع إلى الموصل رجال الزوراء و من دیار یونس إلى اللخمة و تکون وقعة عظیمة یقتل فیها سبعون ألفا ً و یجری على الموصل قتال شدید یحل بها ثم ینزل إلى السفیانی و یقتل منهم ستین ألفا و إن فیها کنوز قارون و لها أحوال عظیمة بعد الخسف و القذف و المسخ و تکون أسرع ذهابا ً فی الأرض من الوتد الجید فی أرض الرجف .
حتى قال ( علیه السلام ) : و لا یزال السفیانی یقتل کل من إسمه محمد و علی حسن و حسین و فاطمة و جعفر و موسى و زینب و خدیجة و رقیة بغضا ً و حنقا ً لآل محمد

الزام الناصب : ج 2 ص 149
نفحات الازهار : ج 12 ص 80

حسرت در قیامت

کسی که بیشترین حسرت را در قیامت می خورد !!

 

---

یکی از اموری که در روز قیامت برای بسیاری از مردم اتفاق می افتد حسرت خوردن است؛ یکی حسرت ساعات عمرش را می خورد، یکی حسرت ایمان نیاوردن به وعده های الهی، یکی حسرت عباداتی که می توانست انجام بدهد و نداده و... اما بزرگترین این حسرت ها چیست؟

---

عید فطر در کلام امیرالمؤمنین (ع)

شرح ویژگی های عید فطر از زبان حضرت مولا, امیر المؤمنین(ع) در خطبه عید فطر مى‏ فرماید:

 

معنای علم در کلام علی (ع)

سُئِل أَمیرُالمُؤمِنینَ‏ علیه السلام عَنِ «العِلْمِ»،

فَقالَ: أَربَعُ کَلِماتٍ:

أَنْ تَعْبُدَ اللهَ بِقَدْرِ حاجَتِکَ إلَیْهِ،

وَ أَنْ تَعْصِیَهُ بِقَدْرِ صَبْرِکَ عَلَى النَّارِ،

وَ أَنْ تَعْمَلَ لِدُنْیاکَ بِقَدْرِ عُمُرِکَ فیها،

وَ أَنْ تَعْمَلَ لآِخِرَتِکَ بِقَدْرِ بَقائِکَ فیها.

از امیرالمؤمنین علیه السلام از «علم» سؤال شد،

 فرمودند: چهار کلمه است:
1 - خداوند را به اندازه­ای که به او نیازمندی، عبادت کنی.
2 - او را به اندازه­ای که طاقت تحمل آتش را داری، معصیت کنی.
3 - برای دنیایت به اندازه­ای که در آن عمر داری، کار کنی
4 -  برای آخرتت به اندازه­ای که در آن باقی می­مانی، عمل کنی.

وصیت نامه امام علی علیه السلام

وصیت نامه امیر المؤمنین علی علیه السلام و آخرین سفارشات به شیعیانش

مظلومیت علی (ع) از زبان خودش

درک مظلومیت حضرت علی (ع) از زبان علی

مظلومیت امیرالمومنین علی(ع) را می توان از خطبه های ایشان در نهج البلاغه تا حدودی که عقل گنجایش آن را داشته باشد درک کرد و فهمید .

چه بسیار مردم کوفه دل امام را خون کردند .چنان که در خطبه 27 آمده است :
ای مرد نمایان نامرد! ای کودک صفتان بی خرد که عقل های شما به عروسان پرده نشین شباهت دارد . چقدر دوست داشتم که شما را هرگز نمی دیدم و هرگز نمی شناختم . شناسائی شما سوگند به خدا که جز پشیمانی حاصلی نداشت و اندوهی غم بار سر انجام شد .
خدا شما را بکشد که دل من از دست شما پرخون ، و سینه ام از خشم شما مالامال است . جرعه های غم و اندوه را جرعه جرعه به من نوشاندید و با نافرمانی و ذلت پذیری ، رای و تدبیر مرا تباه کردید.

و یا در خطبه 26 آمده است : پس از وفات پیامبر(ص) و بی وفائی یاران ، به اطراف خود نگاه کرده یاری جز اهل بیت خود ندیدم (که اگر مرا یاری کنند ، کشته خواهند شد) پس به مرگ آنان رضایت ندادم . چشم پر از خاک و خاشاک را ناچار فرو بستم و با گلوئی که استخوان شکسته در آن گیر کرده بود جام تلخ حوادث را نوشیدم و خشم خویش فرو خوردم و بر نوشیدن جام تلخ تر از گیاه حنظل شکیبائی نمودم .

از همه درد آورتر بیانات امام علی (ع) در خطبه 202 می باشد که به هنگام دفن حضرت فاطمه زهرا (س) با پیامبر درد و دل نمودند :… از این پس اندوه من جاودانه و شبهایم ، شب زنده داری است تا آن روز که خدا خانه زندگی تو را برای من برگزیند . به زودی دخترت تو را آگاه خواهد ساخت که امت تو ، چگونه در ستمکاری بر او اجتماع کردند . از فاطمه(س) بپرس و احوال اندوهناک نا را از او خبر گیر ، که هنوز روزگاری سپری نشده و یاد تو فراموش نگشته است …

اما مظلومیت حضرت علی (ع) در زمان ما نیز مشهود است و حتی در بین ما مسلمانان که دم از شیعه علی علیه السلام می زنیم . جرد جرداق مسیحی استاد ادبیات عرب در لبنان در یکی از نوشته های خود اعتراف کرده بود : « جاذبه های کلمات امام علی (ع) شوری در من ایجاد کرد که 200 بار نهج البلاغه را مطالعه کردم » .

ابن ابی الحدید معتزلی نیز که از ادبای اهل سنت است می گوید : از وقتی که این خطبه (خطبه221 )را یافتم تا کنون که پنجاه سال است ، حدود 1000بار آن را خواندم و هر بار در دلم ترس ، لرزش و پند پذیری تازه ای بوجود آمد.

چهل رهنمـــــود از امام علـــــی (ع)

چهل حدیث اخلاقی از امام علی علیه السلام

1- خیر پنهانى و کتمان گرفتارى

 

تهذیب نفس در کلام امام علی (ع)

احادیثی ناب از امام علی علیه السلام  در مورد تهذیب نفس :

خدای خوب و مهربان

"بدان؛ خدایی که گنج های آسمان و زمین در دست اوست 

به تو اجازه درخواست داده 


و اجابت آنرا به عهده گرفته است .

تو را فرمان داده که از او بخواهی تا عطا کند .

در خواست رحمت کنی تا ببخشاید 

و خداوند بین تو و خودش کسی را قرار نداده تا حجاب و فاصله ایجاد کند 

و تو را مجبور نساخته که به شفیع و واسطه ای پناه ببری 
و در صورت ارتکاب گناه در توبه را مسدود نکرده است .


در کیفر تو شتاب نداشته 
و در توبه و بازگشت بر تو عیب نگرفته است .

در آنجا که رسوایی سزاوار توست رسوا نساخته 

و برای بازگشت به خویش شرایط سنگینی مطرح نکرده است .

در گناهان تو را به محاکمه نکشیده 

و از رحمت خویش ناامیدت نکرده 

بلکه بازگشت تو را از گناهان نیکی شمرده است .

هر گناه تو را یکی , و هر نیکی تو را ده به حساب آورده 

و راه بازگشت و توبه را به روی تو گشوده است .

هر گاه او را بخوانی ندایت را میشود

و چون با او راز دل گویی راز تو را میداند .

پس حاجت خود را با او بگوی 

و آنچه در دل داری نزد او بازگوی 

غم و اندوه خود را در پیشگاه او مطرح کن 

تا غمهای تو را بر طرف کند 

و در مشکلات تو را یاری رساند ."

مولا علی علیه السلام (نهج البلاغه)

با قرآن باشید

عـَلَیـْکـُمْ بـِکـِتـابِ اللّهِ، فـَاِنَّهُ الْحـَبـْلُ الْمـَتینُ وَالنُّورُ الْمُبینُ، وَالشِّفاءُ النّافِعُ وَالرِّىُّ النّاقِعُ وَالْعِصْمَةُ لِلْمُتَمَسِّکِ وَالنَّجاةُ لِلْمُتَعَلِّقِ


امام علی علیه السلام فرمود :

تمسک کنید به کتاب خداوند، زیرا این کتاب طنابى است محکم و نورى است آشکار و شفایى است سـودمـند، و چشمه اى است سیراب کننده ، نگهبان براى کسى است که به او تمسک جوید و نجات براى کسى است که به آن درآویزد.



نهج البلاغه خ 155، ص 490.