شرح دعای روز بیست و نهم ماه رمضان
شرح دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان
آیت‌الله گرامی در شرح دعای بیست و نهمین روز ماه مبارک رمضان از ارزش توبه و نقش و آثار منفی تهمت به دیگران سخن گفته است.
اللَّهُمَّ غَشِّنِی فِیهِ بِالرَّحْمَةِ وَ ارْزُقْنِی فِیهِ التَّوْفِیقَ وَ الْعِصْمَةَ وَ طَهِّرْ قَلْبِی مِنْ غَیَاهِبِ التُّهَمَةِ یَا رَحِیماً بِعِبَادِهِ الْمُؤْمِنِین.
اى خدا، در این روز مرا به رحمت خود درپوشان و هم توفیق و حفظ از گناهان روزى فرما و دلم را از تاریکی‌هاى شکوک و اوهام باطل، پاک دار، اى خداى مهربان بر اهل ایمان.
اللَّهُمَّ غَشِّنِی فِیهِ بِالرَّحْمَةِ
مرا با رحمت خود فراگیر کن که رحمتت همه وجود مرا بگیرد .
یأس از رحمت خدا ممنوع
یکی از آیات امید بخش قرآن آیه 53 سوره زمر می‌باشد، خداوند متعال در این آیه می فرماید: «قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ»
بگو: «اى بندگان من که بر خود اسراف و ستم کردهاید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را مىآمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.
«جوانى گریان، خدمت پیامبر «صلى الله علیه و آله» آمد و سخت ناراحت بود، مىگفت: از خشم خدا مىترسم.
حضرت فرمود: شرک آوردهاى؟!
گفت: نه.
فرمود: خون ناحق ریخته اى؟
عرض کرد: نه.
فرمود: خدا گناه تو را مىآمرزد هر قدر زیاد باشد.
عرض کرد: گناه من از آسمان و زمین و «عرش» و «کرسى» بزرگتر است.
فرمود: گناهت از خدا هم بزرگتر است؟!
عرض کرد: نه، خدا از همه چیز بزرگتر است.
فرمود: برو (توبه کن) که خداى عظیم گناه عظیم را مىآمرزد.
بعد فرمود: بگو ببینم گناه تو چیست؟
عرض کرد: اى رسول خدا صلى الله علیه و آله از روى تو شرم دارم که بازگو کنم.
فرمود: آخر بگو، ببینم چه کردهاى؟!
عرض کرد: هفت سال نبش قبر مىکردم، و کفنهاى مردگان را برمىداشتم تا این که: روزى به هنگام نبش قبر، به جسد دخترى از «انصار» برخورد کردم، بعد از آن که او را برهنه کردم، دیو نفس در درونم به هیجان در آمد ... (سپس ماجراى تجاوز خود را شرح داد).
هنگامى که سخنش به اینجا رسید، پیامبر «صلى الله علیه و آله» سخت برآشفته شده فرمودند: این فاسق را بیرون کنید، و رو به سوى او کرده اضافه نمود: تو چقدر به دوزخ نزدیکى؟!
جوان بیرون آمد، سخت گریه مىکرد، سر به بیابان گذاشت و عرض مىکرد: اى خداى محمّد «صلى الله علیه و آله»! اگر توبه مرا مىپذیرى، پیامبرت را از آن با خبر کن، و اگر نه آتشى از آسمان بفرست و مرا بسوزان و از عذاب آخرت برهان، اینجا بود که پیک وحى خدا بر پیامبر (ص) نازل شد و آیه «قُلْ یا عِبادِىَ الَّذِیْنَ اسْرَفُوا ...» را بر آن حضرت خواند؛ تفسیر ابوالفتوح رازى»، ج نهم، ص 412 ».
البته این گونه اشخاص که بار سنگین از گناه را به دوش مىکشند، مسئولیت سنگینترى در مقام جبران از طریق اعمال صالح خود دارند.
وَ ارْزُقْنِی فِیهِ التَّوْفِیقَ وَ الْعِصْمَةَ
و توفیق عصمت بده که گناه نکنم و من را از گناهان حفظ کن.
وَ طَهِّرْ قَلْبِی مِنْ غَیَاهِبِ التُّهَمَةِ
خدایا قلب من را از آلودگی های شک، پاکیزه کن ؛ از اتهام به دیگران و این‌که دیگران مرا نیز متهم کنند، یا این‌که من دیگران را متهم کنم، این‌که خود انسان به دیگری تهمت بزند، مشکل است .تهمت زدن به بی‌گناه از زشتترین کارهایى است که اسلام آن را به شدت محکوم ساخته است.
از پیامبر اسلام «صلّى اللّه علیه و آله» نقل شده که فرمود: «کسى که به مرد یا زن با ایمان تهمت بزند و یا در باره او چیزى بگوید که در او نیست، خداوند در روز قیامت او را بر تلّى از آتش قرار مىدهد تا از مسؤولیت آن‌چه گفته است در آید». در حقیقت رواج این کار ناجوانمردانه در یک محیط، سبب به هم ریختن نظام و عدالت اجتماعى و آلوده شدن حق به باطل و گرفتار شدن بی‌گناه و تبرئه گنهکار و از میان رفتن اعتماد عمومى مىشود.
