مِشـــــکوة

آیت‌الله گرامی در ادامه شرح ادعیه روزهای ماه مبارک رمضان در شرح دعای روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان به ویژگی‌های مومن و منافق پرداخته است.

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ صَیِّرْ أُمُورِی فِیهِ مِنَ الْعُسْرِ إِلَى الْیُسْرِ وَاقْبَلْ مَعَاذِیرِی وَ حُطَّ عَنِّیَ الذَّنْبَ وَ الْوِزْرَ یَا رَءُوفاً بِعِبَادِهِ الصَّالِحِین     

اى خدا، در این روز فضیلت لیلة القدر را نصیب من گردان و تمام‏امور و کارهاى مشکل مرا آسان گردان  و عذرهایم را بپذیر، گناهم را محو و نابود ساز، اى رئوف و مهربان در حق صالحان.

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ الْقَدْرِ

در این ماه فضیلت شب قدر را به من عنایت کن، شب قدر به احتمال قوی شب 23 ماه رمضان است و به احتمال دیگری شب بیست هفتم است که- در آن شب قرآن نازل شده است‏- ، لذا از خدا در این شب توفیق درک شب قدر را خواهانیم.

وَ صَیِّرْ أُمُورِی فِیهِ مِنَ الْعُسْرِ إِلَى الْیُسْرِوَ

خدایا کارهایم را در این ماه از مشکل به سمت آسانی ببر، یعنی گاهی هر چقدر بخواهیم کاری را انجام دهیم و مشکلات را دور کنیم، باز مشکلی دیگر ایجاد می‌شود، بنابراین از خدا بخواهیم که این امور را بر ما  آسان کند

و اقْبَلْ مَعَاذِیرِی

خدایا عذر من را بپذیر ؛ همه ما باید به خاطر گناهان مان به درگاه الهی عذر تقصیر آوریم  و بگوئیم: خدایا اشتباه کردم، و بدانیم که خدا، سر چشمه مهربانی و رحمت است و ما را در آغوش لطف خود قرار خواهد داد.

بنده همان به که ز تقصیر خویش**** عذر به درگاه خدای آورد

ور نه سزاور خداوندیش ****کس نتواند که بجای آورد

خطا مکن و عذر مخواه‏

بجاست که در اینجا به حدیثی از امام حسین علیه السلام اشاره شود، حضرت در روایتی می فرماید :«إِیَّاکَ وَما تَعتَذِرُ مِنْهُ فَانَّ الْمُؤْمِنَ لا یُسِیئىُ وَ لا یَعْتَذِرُ وَالْمُنافِقُ کُلَّ یَوْم یُسِیئىُ وَ یَعْتَذِرُ ؛ تحف العقول، صفحه 177.»

کار بدى مکن که ناگریز از عذرخواهى باشد، زیرا انسان با ایمان، نه بدى مى‏کند و نه عذر مى‏خواهد؛ ولى منافق همه روز بد مى‏کند و پوزش مى‏طلبد.

از هرکسى خطا ممکن است سر بزند، ولى افراد با ایمان و منافق در این‏جا یک فرق با هم دارند، افراد با ایمان مى‏کوشند که کمتر خلاف کنند تا نیازى به عذر خواستن نداشته باشند؛ زیرا مى‏دانند عذرخواهى- بالاخره- رو را سفید نمى‏کند، ولى منافقان پروایى از بدى و تخلّف ندارند و پى در پى پوزش مى‏طلبند، و این خود یکى از نشانه‏هاى نفاق است که ظاهر آن به حکم عذر خواهى، دلیل بر ندامت است، و باطن آن به حکم تکرار، دلیل بر عدم پشیمانى.

وَ حُطَّ عَنِّیَ الذَّنْبَ وَ الْوِزْرَ

خدایا گناهانم را محو کن و در نامه عملم اثری از گناهانم باقی نگذار

یَا رَئُوفاً بِعِبَادِهِ الصَّالِحِین

ای خدایی که به بندگان صالحت مهربانی، این ها مصداق محبت است، یعنی فضیلت لیلة‌القدر را می‌دهی و کارهایم را آسان می کنی و ... اینها از مصادیق رأفت الهی است.