مِشـــــکوة

وبلاگ تخصــصی قــرآن و حدیث

مِشـــــکوة

وبلاگ تخصــصی قــرآن و حدیث

قرآن و اهل بیت (ع) نورند . نوری که انسان می تواند در پرتو آن به تعالی و تکامل برسد .
منشأ نور خداست و همه انوار عالم ، فروغ و تجلی خود را از نور خدا می گیرند .
" مشکوة " همان سرچشمه نور است که همه انوار را در بر دارد....
این وبلاگ تخصصی و پیرامون قرآن و اهل بیت ( ع ) است که به میمنت میلاد پیامبر اکرم حضرت محمد ( ص )
و صادق آل محمد ( ع ) در روز 17 ربیع الأول ایجاد گردیه است . امید است مورد علاقه و عنایت شیفتگان قرآن و عترت
واقع گردد. و الحمد لله رب العالمین

۰۴
اسفند

جراحی بدون بی هوشی !

آورده اند: 
مرحوم آیت الله العظمی سید احمد خوانساری بیماری زخم معده داشتند که احتیاج به عمل جراحی داشت، از طرفی ایشان سالخورده و از لحاظ جسمی ناتوان بودند و تحمل جراحی بدون بیهوشی نیز ممکن نبود.

پیش از آن که عمل جراحی آغاز شود، ایشان اجازه بی هوش کردن را به پزشک ندادند [چون به نظر ایشان در وضعیت بی هوشی، تقلید مقلدینشان دچار اشکال می شد] از این رو به پزشکان معالج فرمودند: 
هر گاه من مشغول قرائت سوره مبارکه انعام شدم، شما مشغول عمل شوید من توجه ام به قرآن است و در این صورت هیچ مشکلی پیش نمی آید. [ایشان آن چنان به قرآن توجه پیدا میکردند که احساس درد نمی کردند.] همان طور هم شد و با تمام شدن عمل جراحی، قرائت سوره مبارکه انعام نیز به پایان رسید!


۰۴
اسفند
خداوند متعال میفرماید:

«اِنَّ اللهَ و مَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیهِ وَ سَلِّمُوا تَسلِیماً» (احزاب 56)

 یعنی «بی گمان خداوند و فرشتگان بر پیامبر درود میفرستند، ای کسانی که ایمان آوردید (شما هم) بر او درود بفرستید و چنانکه باید سلام بفرستید».

روایت شده که روزی رسول خدا صلی الله علیه و سلم آمد و اثر شادی در چهره اش نمایان بود و فرمود:«جبرئیل نزد من آمد و گفت: ای محمد آیا راضی می شوی به اینکه هر کدام از امت تو درودی برتو بفرستد، من ده درود بر او بفرستم؟ و هر کدام سلامی بر تو بفرستد، من ده سلام بر او بفرستم؟» پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمود: «مَن صَلّی عَلَیَّ صَلَّت عَلَیهِ المَلائِکَةُ مَا صَلّی عَلَیَّ فَلیُقلِلِ العَبدُ مِن ذلِکَ او لِیُکثِر» یعنی «هرکس بر من درود فرستد، فرشتگان نیز بر او درود میفرستند و طلب آمرزش میکنند مادامی که بر من درود فرستد، خواه آن فرد کم درود فرستد یا زیاد».و باز فرموده است: «مَن صَلّی عَلَیَّ فِی کِتابٍ لَم تَزَلِ المَلائِکَةُ یَستَغفِرُونَ لَهُ مَا دَامَ اِسمِی فِی ذلِکَ الکِتابِ» یعنی «هر کس در کتابی که (مینویسد) بر من درود فرستد (در آن بنویسد) تا زمانی که نام من در آن کتاب باشد، فرشتگان برای او طلب آمرزش میکنند».

۰۳
اسفند

منبع : مؤسسه سبطین

یک قرآن منحصر به فرد روی پوست آهو نوشته شده که منسوب به دستخط مبارک امام کاظم(ع) است. این مصحف شریف 425 سال پیش توسط شیخ بهایی وقف شده است و اکنون در کتابخانه آستان قدس رضوی نگهداری می‌شود.
در صفحه اول قرآن منسوب به دستخط امام هفتم شیعیان، وقفنامه‌ای به خط و امضای شیخ بهایی در سال 1009 هجری قمری دیده می‌شود.
این قرآن دارای 83 برگ، قطع: بیاضی، 28 × 17 سانتی متر، 6 سطر در هر صفحه، اندازه نوشته: 15 × 10 سانتی‌متر، اوراق متن و حاشیه شده، نوع مرکب: مشکی مایل به قهوه‌ای است.
در این اثر معنوی بخشی از کلام الله مجید از آیه 252 سوره بقره تا آیه 89 آل عمران را شامل می‌شود که به خط کوفی، روی پوست آهو کتابت شده است.

۰۱
اسفند

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر فرزند نیکوکارى که با مهربانى به پدر و مادرش نگاه کند در مقابل هر نگاه، ثواب یک حجّ کامل مقبول باو داده مى شود، سؤال کردند، حتى اگر روزى صد مرتبه به آنها نگاه کند؟ فرمود: آرى خداوند بزرگتر و پاکتر است.


پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: کسى که دستور الهى را در مورد پدر و مادر اطاعت کند، دو درب از بهشت برویش باز خواهد شد، اگر فرمان خدا را در مورد یکى از آنها انجام دهد یک درب گشوده مى شود.


امام صادق علیه السلام فرمود: نیکى به پدر و مادر نشانه شناخت شایسته بنده خداست. زیرا هیچ عبادتى زودتر از رعایت حرمت پدر و مادر مسلمان به خاطر خدا انسان را به رضایت خدا نمى رساند.

۰۱
اسفند

مأخذ : رهروان ولایت

میان همه ی مردم جهان، رسم است که هر کار مهم و پرارزشی را به نام بزرگی از بزرگان آغاز می کنند، و نخستین کلنگ هر مؤسسه ی ارزنده ای را به نام کسی بر زمین می زنند که به او علاقه دارند؛ یعنی آن کار را از آغاز با شخصیت مورد نظر ارتباط می دهند. انبیای الهی به انسانهای موحد این گونه تعلیم داده اند که برای پاینده بودن یک برنامه و جاوید ماندن یک تشکیلات، لازم است آن را به موجود پایدار و جاویدانی ارتباط دهیم؛ موجودی که فنا در ذات او راه ندارد؛ زیرا همه ی موجودات این جهان به سوی کهنگی و زوال می روند و تنها موجود باقی و ابدی، ذات پاک الهی است.   

==========

اهمّیت بسم الله
نقش و اهمیت شروع هر کار با نام پروردگار تا آنجا است که رسول خدا صلی الله علیه وآله می فرماید: «قَالَ اللهُ تَبارَکَ و تَعالی کُلُّ أَمرٍ ذِی بَالٍ لا یُذکَرُ بسم الله فیه فَهُوَ أبتَرُ؛(1) خداوند متعال می فرماید: هر کار مهمی که در آن «بسم الله» ذکر نشود، بی فرجام است.»    
سرآغاز هر نام، نام خداست
که بی نام او نامه یکسر خطاست    
پایداری و بقای عمل، بسته به ارتباطی است که با خدا دارد؛ از اینرو خداوند بزرگ در نخستین آیات قرآن بر پیامبر رحمت، دستور می دهد که تبلیغ اسلام را با نام خدا شروع کند: «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ.» (2)    
حضرت نوح علیه السلام در آن طوفان سخت و عجیب، هنگام سوار شدن بر کشتی و حرکت روی امواج کوه پیکر آب که هر لحظه با خطرهای فراوانی روبه رو بود، برای رسیدن به سرمنزل مقصود و پیروزی بر مشکلات، به یاران خود دستور می دهد که هنگام حرکت و توقف کشتی، «بِسْمِ اللهِ» بگویند: « وَقَالَ ارْکَبُوا فِیهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَ مُرْسَاهَا.»؛ (3) «و گفت در کشتی سوار شوید. «بسم الله»، معبر و محل عبور و [موجب] متوقف شدنش است.» سرانجام، آنها این سفر پر مخاطره را با پیروزی، پشت سر گذاشتند و با سلامت و برکت از کشتی پیاده شدند.    
همچنین سلیمان نبی علیه السلام در نامه ای به ملکه ی سبا، سرآغاز آن را «بِسمِ الله» قرار می دهد: « إِنَّهُ مِنْ سُلَیْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیِم» ؛(4) «این نامه از سلیمان است و چنین است: به نام خداوند بخشنده مهربان.»    
مرد دانا سخن ادا نکند    
تا به نام حق، ابتدا نکند    
طبق همین اصل، تمام سوره های قرآن با بسم الله آغاز می شود تا هدف اصلی که همان هدایت و سوق بشر به سعادت است از آغاز تا انجام با پیروزی قرین باشد.    
اهمّیت شروع هر کاری با اسم جلاله و آشنا نبودن بسیاری از مردم با این مسئله، باعث شد تا در این مقاله مختصری از بیانات ائمه اطهار علیهم السلام را به رشته ی تحریر درآوریم. امید آنکه ره گشای کارها و گره گشای مشکلات زندگی باشد.    

اوّل، بسم الله
در باب علت انتخاب «بسم الله الرحمن الرحیم» برای آغاز هر کار، می توان به چند مورد اشاره کرد:    
ادامۀ مطلب را ببینید

۰۱
اسفند

برگرفته از : رهروان ولایت

در عصری که دشمنان اسلام از هر سو و با تمام امکانات به نابودی اسلام، کمر بسته اند، انس با قرآن برای تمام مسلمانان، ضرورتی انکارناپذیر است؛ چراکه در صورت مأنوس نشدن با کلام وحی و فاصله گرفتن از این سرچشمۀ نور، در معرض خطرات متعددی قرار خواهند گرفت، که از مهم ترینِ آن خطرات، ضلالت، گمراهی و تسلط بیگانگان است. گذشته از آن، اگر ما مسلمانان با قرآن مأنوس نشویم، مورد شکایت و عتاب رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم قرار خواهیم گرفت که شکوه می کند: [یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً]؛1 «پروردگارا! قوم من، قرآن را رها کردند.»
همچنین مهم ترین گرفتاری بشر امروزی در عصر تکنولوژی و صنعت، وحشت از تنهایی است. با وقوع حوادث گوناگون، زن و مرد، پیر و جوان، کودک و بزرگسال، وقتی با خود خلوت می کنند، از غول تنهایی می ترسند و احساس می کنند با از دست دادن اموال، اولاد و همراهان خود، تنهای تنها خواهند بود و شدیداً خود را نیازمند انیس و همدم می بینند.
امام سجاد علیه السلام قرآن را بهترین رفیق لحظات تنهایی معرفی می کند و می فرماید: «لَوْ مَاتَ مَنْ بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ أَنْ یَکُونَ الْقُرْآنُ مَعِی؛2 اگر تمام مردمِ بین مشرق و مغرب بمیرند ]و هیچ موجودى روى زمین زنده نماند و من تنها باشم[ هرگز ]از تنهایى[ وحشت نمی کنم، پس از آنکه قرآن با من باشد.»

ادامه مطلب را ببینید
۰۱
اسفند

نصایح ارزشمند امام حسن عسکری(ع) به شیعیان

امام حسن عسکری(ع) شیعیان را به رعایت اموری نصحیت کرد، این نصحیت همچون اعلامیه جهانی و ماندگار از آن حضرت به همه شیعیان است که ما ذکر سفارش‌های آن حضرت را تحت ۱۲ ماده در اینجا می‌آوریم:

اُوصِیکُمْ بِتَقْوی اللِّه، وَالْوَرَعِ فِی دِینِکُمْ وَالْاِجْتِهادِ لِلِّه و ...؛

شما را وصیت و سفارش می‌کنم:

۱- به پرهیزکاری و پاک‌زیستی در دین.

۲- کوشش و تلاش برای خدا.

۳- بازگرداندن امانت به صاحبش، خواه صاحبش نیک باشد یا بد.

۴- سجده‌های طولانی.

۵- نیک رفتاری با همسایگان.

اگر شما این کارهای نیک را انجام دادید، مردم می‌گویند: این شخص از شیعیان است و من خرسند می‌شوم.

۶- کُونُوا زَیْناً وَلا تَکونُوا شَیْناً ...

زینت ما باشید، مایه ننگ ما نباشید.

۷- دوستی‌ها را به سوی ما جلب کنید، زشتی‌ها را از ما دفع نمایید، چرا که هرگونه خوبی به ما نسبت دهند ما اهل آن هستیم، و هرگونه بدی به ما نسبت دهند ما از آن به دور هستیم. ما را در کتاب خدا (قرآن) حقّی است، و با پیامبر اکرم(ص) نسبتی و از جانب خدا طهارت و پاکی.

۸- جز ما هر کس ادّعای مقام امامت کند، دروغگو است.

اَکْثِرُوا ذِکْرَالله وَ ذِکْرَالْمَوْتِ، وَتَلاوَهَ الْقُرْآنِ، وَالصَّلاه عَلَی النَّبِیِّ(ع) فَاِنَّ للصَّلاهِ عَلی رَسُول اللهِ عَشْرَ حَسناتٍ.

۹- خدا را بسیار یاد کنید.

۱۰- همچنین بسیار در یاد مرگ باشید.

۱۱- بسیار قرآن را تلاوت کنید.

۱۲- و بسیار بر پیامبر(ص) صلوات بفرستید که صلوات بر رسول خدا(ص) دارای ۱۰ پاداش است.

* اِحْفَظُو ما وَصَّیْتْکُمْ بِهِ، وَاَسْتَودِعُکُم اللهُ

وَاَقْرَاُ عَلَیْکُمُ السَّلام؛

سفارش‌های مرا به خاطر بسپارید، و در عمل رعایت کنید،

شما را به خدا می‌سپارم و سلام بر شما.

۲۹
بهمن

منبع : گلباران

منظور از همزة و لمزة در آیه 1 سوره «همزة» چیست؟


جواب: در اولین آیه از سوره «همزه» مى خوانیم: «واى بر هر عیبجوىِ مسخره کننده اى»! (وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَة لُمَزَة).
آنها که با نیش زبان و حرکات دست و چشم و ابرو در پشت سر و پیش رو، دیگران را استهزاء کرده، یا عیبجوئى و غیبت مى کنند، یا آنها را هدف تیرهاى طعن و تهمت قرار مى دهند.
«
هُمَزَة» و «لُمَزَة» هر دو صیغه مبالغه است، اولى از ماده «همز» در اصل به معنى «شکستن» است و از آنجا که افراد عیبجو و غیبت کننده شخصیت دیگران را درهم مى شکنند، به آنها «همزة» اطلاق شده.
و «لُمَزَة» از ماده «لمز» (بر وزن رمز) در اصل، به معنى غیبت کردن و عیبجوئى نمودن است.
در این که: آیا این دو واژه به یک معنى است، و اشاره به غیبت کنندگان و عیبجویان مى کند؟ یا در میان این دو فرقى است؟ مفسران احتمالات زیادى داده اند:
بعضى آنها را به یک معنى گرفته اند، و بنابراین، ذکر این دو با هم براى تأکید است.
ولى، بعضى گفته اند: «همزه» به معنى غیبت کننده و «لمزه» به معنى عیبجو است.

بعضى دیگر، «همزه» را به معنى کسانى که با اشارت دست و سر عیبجوئى مى کنند و «لمزه» را به معنى کسانى که با زبان این کار را انجام مى دهند، دانسته اند.
بعضى «اولى» را اشاره به عیبجوئى روبرو، و «دومى» را به عیبجوئى پشت سر مى دانند.
بعضى، اولى را به معنى عیبجوئى آشکار، و دومى را عیبجوئى پنهان و با اشاره چشم و ابرو شمرده اند.
و گاه گفته شده: هر دو به معنى کسى است که مردم را با القاب زشت و زننده یاد مى کند.
و بالاخره، در سخنى از «ابن عباس» آمده است: 
هُمُ الْمَشّائُونَ بِالنَّمِیمَةِ، الْمُفَرِّقُونَ بَیْنَ الأَحِبَّةِ، الْنّاعِتُونَ لِلْنّاسِ بِالْعَیْبِ: 
«آنها کسانى هستند که سخن چینى مى کنند، میان دوستان جدائى مى افکنند، و مردم را با عیوب توصیف مى کنند».
گویا «ابن عباس» این سخن را از حدیثى که از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نقل شده است استفاده کرده، آنجا که فرمود:
 أَ لا أُنَبِّئُکُمْ بِشِرارِکُمْ؟ قالُوا: بَلى یا رَسُولَ اللّهِ(صلى الله علیه وآله)، قالَ: الْمَشّائُونَ بِالنَّمِیمَةِ، الْمُفَرِّقُونَ بَیْنَ الأَحِبَّةِ، الْباغُونَ لِلْبُرَآءِ الْمَعایِبَ: 
«آیا شما را از شریرترین افراد خبر دهم؟ گفتند: آرى اى رسول خدا! فرمود: آنها که بسیار سخن چینى مى کنند، در میان دوستان جدائى مى افکنند، و براى افراد پاک و بى گناه در جستجوى عیوبند».
ولى از مجموع کلمات ارباب لغت استفاده مى شود که: این دو واژه به یک معنى است، و مفهوم وسیعى دارد که هر گونه عیبجوئى و غیبت و طعن و استهزاء به وسیله زبان و علائم و اشارات و سخن چینى و بدگوئى را شامل مى شود.(1)
 
 

1.تفسیر نمونه، جلد 27، صفحه 333.
۲۶
بهمن

حدیث ثقلین :

_____________

«قال رَسُولُ اللَّهِ (ص):

اِنّى تارِکٌ فیکُمُ الثِّقْلَیْنِ کِتابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتى اَهْلَ بَیْتى

وَ اِنَّهُما لَنْ یَفْتَرِقا حَتّى یَرِدا عَلَىَّ الْحَوضَ

ما اِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِما لَنْ تَضِلُّوا».

               (بحار الانوار، ج 35، ص 184، باب 4، ح 2.)


«به درستى که من در بین شما دو چیز گرانبها مى‏گذارم : " قرآن و اهل بیتم،"

و آن دو از یکدیگر جدا نمى‏شوند تا در حوض کوثر بر من وارد شوند،

تا زمانى که به این دو تمسّک کنید گمراه نمى‏شوید».


حدیث سفینه

___________

«قالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص):

مَثَلُ اَهْلِ بَیْتى فیکُمْ کَمَثَلِ سَفینَةِ نُوحٍ

مَنْ رَکِبَــــها نَجا وَ مَنْ تَخَـــــلَّفَ عَنْها غَرَقَ».

               (بحار الانوار، ج 23، ص 123، باب 7، ح 48.)


«اهل بیت من در بین شما مانند کشتى نوح است،

هر کس سوار آن شد نجات یافت و هر کس از آن تخلّف کرد غرق شد».



حدیث ائمّه اثنى عشر:

________________

«قالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص):

لا یَزالُ الدّینُ قائِماً حَتّى تَقُومُ السَّاعَةُ

وَ یَکُونُ عَلَیْکُمْ اِثْنى عَشَرَ خَلیفَةً کُلُّهُمْ مِنْ قُرَیْشٍ».

                   (بحار الانوار، ج 36، ص 239، باب 41، ح 38.)


«تا روز قیامت، دین اسلام پایدار است و دوازده جانشین براى شما هست

که همه آنها از قریش هستند».


روایت اخیر همچنین با الفاظ دیگرى ولى با همین محتوا، به طور متواتر در کتابهاى معتبر اهل تشیّع و اهل سنّت از رسول گرامى (ص) نقل شده است، مانند:

«یَکُونُ بَعْدى اِثْنا عَشَرَ خَلیفَةً کُلُّهُمْ مِنْ قُرَیْشٍ».

(بحار الانوار، ج 36، ص 268، باب 41، ح 88.)

«بعد از من دوازده نفر جانشین مى‏باشند که همگى از قریش هستند».

«اَلْاَئِمَّةُ بَعْدى اِثْنا عَشَرَ کُلُّهُمْ مِنْ قُرَیْشٍ».

(بحار الانوار، ج 36، ص 282، باب 41، ح 103.)

«امامان بعد از من دوازده نفرند که همگى از قرش هستند».

«لا یَزالُ هذَا الدّینُ عَزیزاً مَنیعاً اِلى اِثْنى عَشَرَ خَلیفَة».

(بحار الانوار، ج 36، ص 266، باب 41، ح 87.)

«پیوسته این دین غالب و محفوظ است تا زمانى که دوازده نفر جانشین باشند».


۲۴
بهمن
امام سجاد ـ علیه السلام ـ فرمود:

«لاتَخْلُو الاَرْضُ الى اَنْ تَقُومَ السّاعَةُ مِنْ حُجَّة وَ لَوْلا ذلِکَ لَمْ یُعْبَدِ اللهُ؛
زمین تا روز قیامت خالى از حجت نیست، و اگر حجت الهى نبود، خدا پرستیده نمى شد.»

این حدیث به خوبى نشان مى دهد که در این زمان نیز حجت الهى وجود دارد. منتهى این امام باید معصوم باشد
و معرفى شده ازطرف خدا و امامان قبلی،

همچنین
آن حضرت فرمود:

«الامامُ لایکونُ الّا مَعْصُوماً وَ لَیْسَت العِصْمَةُ فى ظاهِرِ الخِلْقَةِ فَیُعْرَفَ بِها وَ کذلِکَ لایَکُونُ الاّ مَنْصُوصاً؛
جز معصوم احدى شایسته امامت نیست و چون عصمت یک نشان ظاهرى در خلقت نیست( که همگان) بشناسند، باید امام از طرف خدا (تعیین) و اعلام شود.»

و در خطبه معروف خود در مسجد جامع شام در حضور یزید بن معاویه فرمود:

«رسول خدا، و وصى او على ـ علیه السلام ـ ، سید الشهداء (حمزه)، جعفر طیار، دو سبط این امت و مهدى [این امت] از ماست.»