معرفی قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

الم (1)

ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فیهِ هُدىً لِلْمُتَّقینَ (2)

الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ (3)

وَ الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ وَ بِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ (4)

أُولئِکَ عَلى‏ هُدىً مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (5)

====================================
ترجمه :

به نام خداونده بخشنده و مهربان

1) الف. لام. میم.

2) این قرآن، همان کتاب [کاملى] است که در آسمانى بودنش هیچ تردیدى نیست و راهنماى تقواپیشگان است،

3) همانان که به خدا ـ که از دیدگانشان نهان است ـ ایمان دارند و نماز را برپا مى دارند و در راه تقویت دین و ایمان از آنچه روزى آنان کرده ایم انفاق مى کنند.

4) و آنان که به این قرآن که بر تو فرو فرستاده شده و به کتاب هاى آسمانى دیگر که پیش از تو نازل گردیده است ایمان و به جهان آخرت یقین دارند ( آن را باور داشته و از یاد نمى برند ).

5) اینان بر هدایتى قرار دارند که از جانب پروردگارشان به آنها داده شده است، و هم اینانند که نیکبخت اند.

====================================
تفسیر :

بسم الله الرحمن الرحیم

1) (الم ):اجمالابین حروف مقطعه درسوره هایی که باحروف مقطعه آغازمی شود و بین معنی کلی آن سوره ارتباطی وجود دارد و گفته شده که مراد ازآن دلالت براسماءخدای تعالی است ،والله یعلم .

2) (ذلک الکتاب ):مقصود ازآن کتاب قرآن است ،کتابی که شامل تمام معارف موجود احکام الهی ،ادله عقلی و مواعظ اخلاقی برای هدایت مردم به راه سعادت ایشان به سوی نظام الهی است که تمام شئون انسانی را ارتقاءمی دهد.(لاریب فیه ):یعنی هرگزباطل درآن راه ندارد(لایأتیه الباطل من بین یدیه ولامن خلفه )(18)،و علوم آن برهانی وعقلی است و هرگزبرآن تغییر وتحریف عارض نمی شود و مقدمات علوم آن همگی ازیقینیات می باشدکه هیچ توهم وشائبه ای درآنها نیست ،(هدی للمتقین ): تقوی صفتی است که جامع همه مراتب ایمان است و تقوی ملتزم بودن است به حدود اوامر و نواهی شرعی ، وصفات متقین پنج چیز است :-1 ایمان به غیب .-2 برپاداشتن نماز(به عنوان مظهر عبودیت ).-3 انفاق ازآنچه خدا روزی نموده است (زکات به عنوان مظهروظایف اجتماعی ).-4 ایمان به آنچه خداوند برانبیاء خود فرو فرستاده .-5 ایمان و یقین نسبت به عالم آخرت .پس متقین به تحقیق به لباس هدایت پروردگارشان ملبس شده اند به سبب متصف شدن به صفاتی که برشمردیم ، لذا متقین دارای دو هدایتند، یک هدایت اولی ) که بخاطر آن متقی شدندو یک هدایت ، ثانوی ) که خداوندبه پاس تقوایشان به ایشان کرامت فرمود،پس هدایت اول هدایت فطری است و هدایت ثانوی متقین بوسیله قرآن صورت می گیرد، و هردوی آنها درمقابل گمراهی وضلالت است ،یعنی گمراهی هم دو مرتبه دارد،گمرامی اول ) آنچه که موجب صفات خبیثه درگمراهان شده است ، و گمراهی دوم ) ضلالت و کوری که گمراهی اولشان راتشدیدنموده که اولی منسوب به خود آنان و دومی منسوب به خدای تعالی است (فی قلوبهم مرض ،فزادهم الله مرضا)(19)،(درقلبهای ایشان بیماری است و خدابرآن بیماری می افزاید)،(ومایضل به الا الفاسقین )(20)،(وگمراه نمی شودبوسیله قرآن مگر فاسقان ).

3) (الذین یؤمنون بالغیب ):ایمان یعنی مستقر شدن اعتقاد درقلب (همراه بااقرار زبانی و عمل به جوارح و اعضاء)و اصل آن ازریشه (أمن )یعنی مطمئن وخالی ازشک و ریب است و این دو ،یعنی شک و ریب آفت اعتقاد هستند و ایمان دارای مراتبی است و بهمین جهت مؤمنان هم دارای درجات هستند و غیب مخالف شهادت و آن چیزی است که حس آن را ادراک نمی کند و تنها باعقل سلیم و لب خالص و بی ریا می توان به آن وصول پیدا کرد، (ویقیمون الصلوه ):نماز پیوستن ایشان است به پروردگارشان ، و نمازی پس ازنماز دیگر تطهیر وپاکیزه شدن است ازآنچه بین دو نماز کرده اند و رفع شدن حجابهای مادی وظلمانی است که درنتیجه اشتغال به دنیا بوجود آمده است و باعث تزکیه روحی است ، (وممارزقناهم ینفقون ):پس پرهیزکاران قیام می کنند به تأدیه حقوق اجتماعی و به فقرا و نیازمندان ازخلق که درواقع عیال خداوند هستند رسیدگی می نمایند.

4) (والذین یؤمنون بماانزل الیک ): و کسانی که ایمان می آورند به آنچه برتونازل شده و حقیقتاازجانب پروردگار است ، (وماانزل من قبلک ):و ایمان می آورند به آنچه قبل ازتونازل شده ،پس ایمان به سایر انبیاءازایمان به پیامبراسلام (ص )لاینفک می باشد،(وبالاخره هم یوقنون ):وایمان کامل نمی شود مگربایقین ،چون یقین درجه اوج ایمان است و آن راکامل می کند و این یقین هرگزبافراموشی و نسیان جمع نمی شود، درواقع فراموش کردن حساب و روزجزا و عدم توجه و غفلت نسبت به آخرت است که موجب گمراهی و ضلال می شود ،و به عکس یقین مارابه تقوی رهنمون می گردد.(الذین یضلون عن سبیل الله ، لهم عذاب شدید بمانسوایوم الحساب )(21).

5) اولئک علی هدی من ربهم ):هدایت و دلالت همه اش ازناحیه خدای سبحان است واگر به دیگران نسبت داده شودازطریق مجازگویی است ، (و اولئک هم المفلحون ):و فلاح به معنای رستگاری و ظفرمندی است ،لذا متقین حقیقتا از جانب پروردگارشان هدایت شده اند و رستگار خواهندبود.

شهیدان زنده اند

گفتم کلید قفل شهادت شکسته است!

یا اندر این زمانه، در بـــــاغ بسته است؟

خندید و گفت: ساده نباش ای قفس پرست!

در بسته نیست پال و پر ما شکسته است!

وَ لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ ۞

آل عمران / 169


کسانی را که در راه خدا کشته شده‏اند مرده مپندار، بلکه زنده‏اند و نزد 

پروردگارشان به ایشان روزی می‏دهند.

سوره حمد ، تجلی عظمت قرآن

دریای برکات و معارف در یک سوره

توجه و عمل به تعالیم حیات بخش قرآن مجید توصیه مۆکّد امامان معصوم علیهم السلام است. حضرت علی علیه السلام می فرمایند: «الله! الله! فِی القُرآنِ لایَسبِقنَّکُم بِالعَملِ بِهِ غَیرَکُم؛1 خدا را! خدا را! مبادا دیگران در عمل به قرآن از شما سبقت بگیرند!»

جایگاه سوره حمد

-«ابن عباس» از امیرالمۆمنین علیه السلام روایت کرده است که ایشان فرمودند: «لَو کَتَبتُ معانِیَ الفاتِحَهِ لَأَوقَرتُ سبعینَ بعیراً؛2 اگر معانی و حقایق سوره حمد را بنویسم، هفتاد شتر از شرح آن بار می کنم.»

- در کتاب «عیون اخبار الرضا علیه السلام» در ضمن روایتی می خوانیم: «خداوند متعال چنین فرمود: من سوره حمد را میان خود و بنده ام تقسیم کردم؛ نیمی از آن برای من و نیمی برای بنده من است، پس بنده من حق دارد هر آنچه می خواهد، از من بخواهد.

هنگامی که بنده می گوید: «بسم الله الرحمن الرحیم» خداوند متعال می فرماید: بنده ام به نام من آغاز کرد و بر من است که کارهای او را به آخر برسانم و همه حال او را پُر برکت کنم و هنگامی که می گوید: «الحمد لله رب العالمین» خداوند متعال می فرماید: بنده ام مرا حمد و ستایش کرد و دانست نعمت هایی را که دارد از ناحیه من است و بلاها را نیز من از او دفع می کنم ، همانگونه که بلاهای دنیا را دفع کردم.

هنگامی که می گوید: «الرّحمن الرّحیم» خداوند می فرماید: بنده ام گواهی داد که من رحمان و رحیم هستم، پس گواه باشید که بهره او را از رحمتم فراوان و سهم او را از عطایم افزون می کنم.

هنگامی که می گوید: «مالک یوم الدّین» خداوند متعال می فرماید: گواه باشید! همانگونه که او حاکمیت و مالکیت روز جزا را از آن من دانست، من در روز حساب، حسابش را آسان می سازم و حسناتش را می پذیرم و از سیئاتش صرف نظر می کنم.

هنگامی که می گوید: «ایّاک نعبد» خداوند متعال می فرماید: بنده ام راست می گوید، تنها مرا پرستش می کند. من شما را گواه می گیرم و بر این عبادت خالص ثوابی به او می دهم که تمام مخالفین او به حالش غبطه بخورند.

هنگامی که می گوید: «ایّاک نستعین» خداوند می فرماید: بنده ام از من یاری جسته و تنها به من پناه آورده است. گواه باشید که من او را در کارهایش کمک می کنم و در سختی ها به فریادش می رسم و در روز پریشانی دستش را می گیرم.

هنگامی که می گوید: «اِهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقیمَ ، صِرَاطَ الَّذینَ اَنْعَمْتَ عَلَیْهِم غَیرِ الْمَغْضوُبِ عَلَیْهِمْ و لَا الضَّالّینَ» خداوند متعال می فرماید: این خواسته بنده ام برآورده است، و او هر چه می خواهد، از من بخواهد که من اجابت خواهم کرد و آنچه امید دارد، به او می بخشم و از آنچه که بیم دارد، ایمنش می سازم.»3

حکایات مرتبط با سوره حمد

حکایات درباره این سوره مبارکه بسیار زیاد است که از میان آنها دو حکایت را از «تفسیر ابوالفتوح رازی قدّس سرّه» و حکایتی را از «سید مرتضی علم الهدی قدّس سرّه» از دانشوران بزرگ شیعه نقل می کنیم:

1. «ابوسلیمان» از صحابه پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله نقل می کند: با حضرت در غزوه ای بودیم. مردی از صحابه به خاطر بیماری صرع به زمین افتاد. یکی از صحابه از اسب خود پایین آمد و سوره حمد را در گوش او خواند. بیمار مصروع فوراً سالم شد و برخاست. این جریان را با پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در میان گذاشتیم. ایشان فرمودند: «هِیَ اُمُّ القُرآنِ وَ هِیَ شِفَاءُ مِن کُلِّ دَاءِ؛ آن (سوره حمد) مادر و اساس قرآن است و موجب شفای از تمام بیماری ها.»4

2. «خارجه بن صلت برجمی» می گوید: با عموی خود از نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می آمدیم که به قبیله ای از قبایل عرب برخوردیم. گفتند: شما از نزد کسی می آیید که به تازگی ادعای پیامبری کرده است، مردی از ما دیوانه شده است و او را در بند کرده ایم. آیا چیزی دارید که او را شفا دهد؟ عمویم گفت: آری. او را نزد آن دیوانه بردند. عمویم سوره حمد می خواند. آب دهانش را جمع کرد و در دهان دیوانه ریخت. سه روز این کار را کرد و آن دیوانه خوب شد.5

3. مرحوم سید مرتضی علم الهدی قدّس سرّه در کتاب «شافیه» پیرامون این سوره می نویسد: ابن فراس می گوید: قیصر در نامه ای به یکی از خلفای بنی عباس نوشت: ما در کتاب انجیل خوانده ایم: هر کس سوره ای بخواند که خالی از هفت حرف «ث، ج، خ، ز، ش، ظف» باشد، خداوند روح و جسمش را بر آتش حرام می کند.

ما تورات، زبور و انجیل را برای یافتن این سوره جستجو کردیم؛ ولی آن را نیافتیم. آیا چنین سوره ای در کتاب شما موجود است؟

خلیفه عباسی علما را جمع کرد و این موضوع را از ایشان سئوال نمود؛ ولی آنها نتوانستند جوابی بدهند. خلیفه به حکم ضرورت و به ناچار موضوع را از امام علی النقی علیه السلام سئوال کرد. حضرت فرمود: تنها سوره حمد است که هیچ یک از این حروف در آن نیست. عرض کردند: حکمت اینکه این حروف در این سوره نیامده چیست؟ فرمود: «ث» عبارت است از «ثبور» که به معنای هلاکت و عذاب است « ج» جهنم ، « خ » خباثت ، «ز» زقّوم ، «ش» شقاوت ، « ظ » ظلمت و تاریکی و « ف » فراق از رحمت اولیای الهی .6

نکات اخلاقی سوره حمد

1.نیمی از سوره حمد - از آیه «اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیم» تا آخر - مربوط به تقاضای عاجزانه انسان از خداوند متعال است. بهتر است وقتی انسان نزد بزرگان معنوی می رود، تواضع و فروتنی ورزیده، از او تقاضایی کند، مثلاً التماس دعا کند، پند و نصیحت بخواهد و ... که هم از تجربیات معنوی او استفاده کند و هم حفظ احترام او را به نحو کامل ادا کرده باشد.

2. آیات 6 و 7 این سوره به ما می آموزد که لازمه الگو قرار دادن انسانهای خوب و استفاده از سجایای اخلاقی آنان و پرهیز از انسانهای بد، شناخت آنهاست.

شناخت افراد متخلق به اخلاق الهی و یا دارای اخلاق و منش سوء ، از امور کلیدی در مسیر حرکت انسان به سوی خداوند متعال است. تنها با داشتن اخلاق خوب نمی توان به مقام قرب الهی رسید؛ بلکه بایستی از اخلاق بد نیز پرهیز کرد. مثلاً بایستی از لجاجت و دشمنی - که ویژه قوم یهود بوده است - و کوته بینی و گمراهی - که از ویژگی های مسیحیان است - خودداری کرد.

مطالب جذّاب سوره حمد

1. «ابوالفتوح رازی» در تفسیر خود ده نام را برای سوره حمد ذکر می کند که عبارتند از: فاتحة الکتاب، امّ الکتاب، امّ القرآن، سبع المثانی، وافیه، کافیه، شافیه، اساس، صلوة، حمد.7

فاتحه الکتاب؛ یعنی قرآن با آن شروع می شود. امّ الکتاب؛ یعنی تمامی کتاب قرآن به آن بر می گردد. سبع المثانی: سبع یعنی هفت آیه و مثانی؛ یعنی دو بار بر پیامبر نازل شده است. وافیه؛ یعنی برای فهم تمامی قرآن وفا می کند. کافیه؛ یعنی برای فهم تمامی قرآن کافی است. شافیه؛ یعنی شفا دهنده. اساس؛ یعنی اصل و پایه قرآن است. صلوة؛ یعنی دارای مضامین دعاست و حمد؛ چون این سوره با حمد شروع می شود.

از میان ده نام ذکر شده، نام فاتحة الکتاب قابل تأمل است. این واژه به شهادت تاریخ از زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به این سوره اطلاق شده است؛ چون قرآن در زمان آن حضرت جمع آوری و مرتب شده و آغاز آن با این سوره بوده است، پس اینکه عده ای می گویند: قرآن کریم در زمان خلیفه اول یا دوم یا سوم جمع شده، درست نیست.

 

پی نوشت ها :

1. شرح نهج البلاغة، صبحی صالح، انتشارات اسلامی، تهران، 1370‏ش، ج‏1، ص‏421.

2. تفسیر کبیر، ملا فتح الله کاشانی، ج‏1، ص‏26.

3. عیون اخبار الرضا(علیه السلام)، شیخ صدوق قدّس سرّه، به نقل از: تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی و جمعی از نویسندگان، ج‏1، ص‏7

4. تفسیر ابوالفتوح رازی قدّس سرّه، ج‏1، ص‏18.

5.همان، ص‏19.

6. ر.ک: شافیه، سید مرتضی علم الهدی قدّس سرّه.

7. تفسیر ابوالفتوح رازی، ج‏1، ص‏16.

منبع: ماهنامه اطلاع رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان شماره163.

فرآوری: فاطمه محمدی

بخش قرآن تبیان

معنای لغوی و اصطلاحی قرآن

معناى لغوى و اصطلاحى قرآن چیست؟ پاسخ : قرآن درلغت: واژه ى «قرآن» مصدر است؛ مانند: رجحان، کفران، فرقان، نقصان و...[1] لغت شناسان درباره لفظ «قرآن» چند معنا بیان کرده اند. ما دراین جا، به بیان دو معنا اکتفا مى کنیم: 1. قرآن، به معناى «جمع و گردآورى»؛ کسانى که به این معنا قائلند، در آیه:(إِنَّ عَلَیْنا جَمْعَهُ وَ قُرْآنَهُ)[2] واژه ى «جمعه» و «قرآن» را مترادف و هم معنا مى دانند[3] در وجه نام گذارى آن به «قرآن» گفته اند: چون قرآن جامع فواید کتاب هایى است که از سوى خدا نازل گشته (تورات ،انجیل ،زبور و...)، بلکه جامع فواید همه علوم مى باشد؛ همان گونه که قرآن خود به این مطالب اشاره دارد؛ مانند:(تَفْصِیلَ کُلِّ شَیْء)[4] و (تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْء)[5]. بر این اساس قرآن گردآورنده علوم گذشتگان و آیندگان مى باشد، اعم از علوم معنوى ـ که متعلق به انبیا و گذشتگان بوده است ـ و علوم مادّى و تجربى و دنیوى.[6] 2. قرآن، به معناى «خواندن»؛[7] اگر این معنا را بپذیریم، آیه ى: (انّ علیناجمعه وقرانه)[8] به این معناست: « همانا پیوسته کردن اجزاى آن به یکدیگر و خواندن آن برتو، به عهده ى ماست»[9] طبق این معنا، کتاب آسمانى مسلمانان به اعتبار آن که «خواندنى» است، «قرآن» نام گرفته است. قرآن دراصطلاح: براى قرآن، تعریف هاى زیادى ارائه شده که هر کدام از این تعریف ها، ویژگى خاص خودش را دارد؛ از جمله: «قرآن عبارت است از کلام الهى که خداوندآن را به تدریج بر حضرت محمد(صلى الله علیه وآله)ـ خاتم پیامبران ـ به زبان عربى و لهجه ى قریش، نازل کرده است... . آیه اى از آن، قرآن گفته مى شود، حتى بخشى از یک آیه نیز قرآن است.»[10] ----------------------------- پی نوشتها: [1]. ابن منظور، لسان العرب، مادّه «قرأ»؛ مرکز معارف قرآنیه، علوم القرآن عندالمفسرین، ج 1، ص 22. [2]. قیامت، 17. «چرا که جمع کردن و خواندن آن، به عهده ى ماست.» [3]. راغب اصفهانى، مفردات، مادّه قراء؛ فضل بن حسن طبرسى، مجمع البیان، ذیل آیه 17، سوره ى قیامت. [4]. یوسف، 111. «این قرآن شرح هر چیزى -که به سعادت انسان مربوط است -مى باشد.» [5]. نحل، 89. مااین کتاب را نازل کردیم که بیانگر همه چیز باشد. [6]. شاید وجه تسمیه ى «قرآن» این باشد که در این کتاب الهى، حروف و الفاظ به گونه ى ویژه اى با هم گرد آمدند و با هم ارتباط دارند، از این رو، قرآن نامیده شده است. (نهایه) [7]. علوم القرآن عند المفسرین، ج 1،ص 22. [8]. قیامت، 17. [9]. محمد قریب، فرهنگ لغات القرآن، ماده «قراء» [10]. علامه عسگرى، القرآن الکریم و روایات المدرستین، ج1، ص261. منبع: بررسى شبهات قرآن و فرهنگ زمانه، حسن رضا رضایى، نشر انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه (1382).

قرآن ، کتاب نقشه زندگی

قرآن، نقشه ایی کامل برای مسیر سعادت

نازل شدن قرآن کریم به عنوان آخرین کتاب آسمانی و معجزه ی خاتم پیامبران، برای این بوده است،  تا بتواند با اوامر ونواهی خود، و ایمان به خداوند سبحان وایمان به غیب، واعتقاد به معاد، روح انسانها را از آلودگیها ورذائل اخلاقی تصفیه کند وراه سعادت و تربیت واقعی را به انسانها بیاموزد.«هُوَ الَّذی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولاً مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ»«جمعه/2»

اگر کسی بخواهد با این کتاب شریف، سعادت دنیا وآخرت  را بدست بیاورد، باید اول تا آخر این کتاب نورانی را مطالعه کند، تا با در دست داشتن آگاهی لازم و یک نقشه ی کامل از تمام پیچ وخم های مسیر،  بتواند با تمامی موانع  وخطراتی  که در مسیر سعادت وجود دارد، مقابله کند.«أَ فَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَ لَوْ کانَ مِنْ عِنْدِ غَیْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فیهِ اخْتِلافاً کَثیراً»«نساء/82»آیا درباره قرآن نمى‏ اندیشند؟! اگر از سوى غیر خدا بود، اختلاف فراوانى در آن مى‏ یافتند.

از این آیه هم می توان استفاده کرد که تدبر در تمام آیات الهی لازم است.

غالبا ما مسلمانها قرآن کریم  را به خاطر ثوابی که برای آن در نظر گرفته شده است، تلاوت می کنیم، و بر همین اساس خیلی برایمان مهم نیست که چه سوره ایی می خوانیم یا چه صفحه یا چند آیه را می خوانیم. زیرا آنچه که برای ما مهم شده است و عمده توجه ما را به خود جلب کرده است، این است که بگوییم من که مسلمان هستم و خدا را شکر روزی مثلا 5صفحه یا 5آیه را می خوانم. که  این کار خوبیست و مسلما این قاری، ثواب قرائت  را نیز خواهد برد، منتهی شاید بتوان گفت : در رسیدن به سر منزل ومقصد خود، دچار لغزش خواهد شد.

چنین شخصی، مانند کسی است که برای خرید یک کالایی، وارد یک شهر بزرگی شده است، این شخص چون نسبت به کوچه وبازارشهر ناشناس است، لذابرای تهیه ی کالای خود هر روز باید از یک مغازه به مغازه دیگر برود. ولی اگر شخصی یک دور نمایی از شهر در دست  داشته باشد، مسلما در صورت نیاز هر کالایی، خوب می داند که باید چکار کند وبه کجای شهر برود.

قرآن کریم، این معجزه ی الهی، مثل شهربزرگی است که خداوند سبحان تمام تابلو های  راهنمایی برای رسیدن به سعادت،و تمام چاله ها و تابلو های  انحراف از مسیر را در آن بیان کرده است.انسان با مطالعه ی دقیق دراین کتاب نورانی، متوجه خواهد شد که گویی خدای سبحان دستش  را گرفته و در این شهربزرگ سیر می دهد، سیر درآ فاق و أنفس و شناخت هستی و معاد، و غیره که همه دال بر وجود آفریننده و فرمانروایی بس بزرگ دارد.

حال اگر کسی بتواند از این کتاب نورانی، یک نقشه ی راه بدست بیاورد، مطمئنا در هیچ جایی دچار لغزش نخواهد ش، و می تواند با تابلو های مسیر، به سوی جلو حرکت کند، و در هر جایی که بخواهد از مسیر منحرف شود، می تواند از این منبع فیض الهی بهرمند شود.

بنابرای چون بر خلاف کتابهای بشری، روش واسلوب این کتاب نورانی، به گونه ای نیست  که مطالبش دسته دسته وفصل فصل بیان شده باشد،  لذا لازم است که انسان تمام این کتاب شریف را بیاموزد، تا درمواقع نیاز بتواند از مقاصد بلند ونورانی آن استفاده کند.

معجزه ای بنام عسل !

 در قرآن شریف سوره نحل آیه 68 آمده است : 

وَ أَوْحى‏ رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذی مِنَ الْجِبالِ بُیُوتاً وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمَّا یَعْرِشُونَ (68)

ثُمَّ کُلی‏ مِنْ کُلِّ الثَّمَراتِ فَاسْلُکی‏ سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلاً یَخْرُجُ مِنْ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ

 أَلْوانُهُ فیهِ شِفاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (69)

68) و پروردگار تو به زنبور عسل «وحی» ( و الهام غریزی ) نمود که: «از کوه ها و درختان و داربستهایی که مردم می سازند ، خانه هایی برگزین! 

69) سپس از تمام ثمرات ( و شیره گلها ) بخور و راه هایی را که پروردگارت برای تو تعیین کرده است ، براحتی بپیما! «از درون شکم آنها ، نوشیدنی با رنگهای مختلف خارج می شود که در آن ، شفا برای مردم است به یقین در این امر ، نشانه روشنی است برای جمعیّتی که می اندیشند.

 

همچنین در آیه 15 سوره محمد این شهد گوارا ،  یکی از آشامیدنی های بهشت معرفی شده است .

و اینک به معرفی این داروی شیرین و این شهد گوارا می پردازیم .

***************************

شفابخش ترین محصول طبیعت را بشناسید 

عسل، یکی از شفابخش‌ترین محصولات طبیعت است که از آن، با عنوان طلای طبیعی یاد می‌شود.

عسل که علاوه‌ بر جنبه‌های خوراکی و خواص مغذی که به‌عنوان محبوب‌ترین خوراکی‌ها در سبد غذایی خانواده جای دارد، به‌عنوان یک داروی طبیعی و بی‌همتا، در درمان بسیاری از بیماری‌ها، از سوی متخصصان و درمان‌گران طب سنتی و شیوه‌های طبیعی درمان، استفاده می‌شود.   

برای تامین انرژی

عسل، یک انرژی‌زای طبیعی است که مصرف مقدار اندکی از آن، انرژی زیادی را در بدن تولید می‌کند. از این روست که مصرف دو قاشق غذاخوری عسل، هنگام ضعف عمومی بدن، می‌تواند در مدت کوتاهی، موجب تقویت قوای فرد شود. عسل، از معدود موادغذایی طبیعی است که خیلی زود جذب خون شده و به عملکرد بهتر اندام‌ها، به‌ویژه مغز، کمک می‌کند.

برای تقویت اعصاب

وجود ویتامین D و فسفر در عسل، تاثیر بسیار زیادی در بهبود عمل‌کرد اعصاب و تقویت آن دارد. همچنین مصرف مستمر آن در وعده صبحانه، می‌تواند بهترین روش برای پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های دستگاه عصبی باشد.

برای جذب بهتر ویتامین‌ها

نرم کردن جداره عروق خونی در بدن، از جمله ویژگی‌های منحصربه‌فرد عسل است. نرم نگه داشتن جداره عروق، موجب می‌شود جذب سلولی بهتر انجام شود و مواد مفید و مغذی، راحت‌تر به سلول‌های بدن برسند. بنابراین، مصرف آن در کودکان و نوجوانان، به بهبود روند رشد آن‌ها کمک می‌کند.

برای رفع بوی بد دهان

موم زنبور عسل، مانند عسل، خواص درمانی متعددی دارد که یکی از کاربردی‌ترین آن‌ها، برطرف کردن بوی بد دهان است. برای این منظور، لازم است مقدار کوچکی از موم زنبور عسل را مانند آدامس بجویید تا بوی بد دهان از بین برود.

برای زخم‌معده‌ای‌ها

عسل، به‌دلیل لطافتی که دارد، برای انواع معده‌ها و سیستم‌های گوارشی، مناسب است. حتی حساس‌ترین معده‌ها نیز قادر به هضم و جذب مواد مغذی عسل‌های طبیعی هستند. از طرفی، کالری عسل‌های طبیعی که توسط زنبورعسل تهیه می‌شود، بسیار اندک است. بنابراین، مصرف این محصول، برای افراد دچار اضافه وزن یا چاقی، خطری ندارد.

برای درمان شب‌ادراری

بسیاری از درمانگران مکاتب درمانی طبیعی در سراسر جهان، مصرف عسل طبیعی را موجب درمان شب‌ادراری در کودکان و خردسالان می‌دانند. برای درمان شب‌ادراری در بچه‌ها لازم است مقدار 30 گرم عسل را در سه نوبت و به مدت 10 روز، به کودک بدهید. مصرف این داروی طبیعی، تاثیر بسیار چشمگیری در کاهش میزان شب‌ادراری و برطرف شدن آن دارد.

برای درمان آلرژی فصلی

عسل، یکی از بهترین داروهای طبیعی برای درمان آلرژی و حساسیت‌ فصلی در افراد است، اما باید توجه داشت که افراد، باید عسل تولیدشده توسط گیاهان همان منطقه را میل کنند تا به این ترتیب، از میزان حساسیت و آلرژی آن‌ها، به‌مرور کاسته شود.

یک ترکیب معجزه‌گر

به گفته درمان‌گران روش‌های طبیعی، ترکیب عسل طبیعی با گیاه دارچین، برای درمان بیش از 95 نوع بیماری در جهان، از جمله بیماری‌های قلبی، زخم‌های سطحی، سوختگی، بیماری‌های مثانه، بیماری‌های مفصلی و استخوانی و ریزش مو استفاده می‌شود.

به جای عسل نباید گول خورد
چگونه عسل طبیعی را از تقلبی تشخیص دهیم؟

برای تشخیص عسل طبیعی از انواع تقلبی آن، روش‌های خانگی مختلفی وجود دارد که توجه به آنها می‌تواند تا حد زیادی، به تشخیص عسل طبیعی از تقلبی کمک کند.
 
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های عسل طبیعی، آن است که در ظرفی که هست، لایه‌لایه نمی‌شود و وقتی یک قاشق از آن را روی یک تکه نان تُست می‌مالید، پس از پنج دقیقه، عسل، به لایه‌های نان، نفوذ نکرده و نان را نرم و خیس نمی‌کند. هم‌چنین، عسل طبیعی باید بافتی نرم و منسجم داشته باشد؛ به این معنی که وقتی آن را با قاشق، از ظرف، بلند می‌کنیم، به‌نرمی، اما با انسجام، به سمت پایین سرازیر شود، در حالی که عسل‌های تقلبی، بافت خشنی دارند و خلاف این‌که به نظر، منسجم و فشرده می‌آیند، وقتی آن‌ها را بلند می‌کنید، سبُک، به سمت پایین می‌ریزند و کِش نمی‌آیند. راه دیگر آن است که چند قطره از عسل را روی کاغذ بریزید. در صورتی که اطراف آن قطره، رد پخش شدن مایع دیده شد، نشان‌دهنده ناخالصی عسل است.

قرائت قرآن

وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرآنَ جَعَلْنَا بَیْنَکَ وَبَیْنَ الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ

حِجَابًا مَّسْتُورًا


معنی:

و هنگامی که قرآن می خوانی، میان تو و آنها که به آخرت

 ایمان نمی آورند، حجاب ناپیدایی قرار می دهیم.

پیام آیه:

بی اعتقادی به آخرت، مانع از این می شود که نورانیت آیات

 قرآن، دل را روشن کند. بی اعتقادان به آخرت کسانی هستند

 که غرق در مسائل دنیا هستند و خدا، معنویت و بازگشت به

خدا و روز حساب را به فراموشی سپرده اند.

امید بخش ترین آیه قرآن

امید بخش ترین آیه قرآن

برگرفته از : چند جرعه معنویت

در داستان جالبى از امیر المومنین حضرت على (علیه السلام) به این مضمون نقل شده است که روزى رو به سوى مردم کرد و فرمود:

به نظر شما امید بخش ترین آیه قرآن کدام آیه است؟

بعضى گفتند آیه « ان الله لا یغفر ان یشرک به و یغفر ما دون ذلک لمن یشاء » سوره نساء آیه 48
(خداوند هرگز شرک را نمى بخشد و پائین تر از آن را براى هر کس که بخواهد مى بخشد)

امام فرمود: خوب است، ولى آنچه من میخواهم نیست.

بعضى گفتند آیه « و من یعمل سوء او یظلم نفسه ثم یستغفرالله یجد الله غفورا رحیما » سوره نساء آیه 110
(هر کس عمل زشتى انجام دهد یا بر خویشتن ستم کند و سپس از خدا آمرزش بخواهد خدا را غفور و رحیم خواهد یافت)

امام فرمود خوبست ولى آنچه را مى خواهم نیست.

بعضى دیگر گفتند آیه « قل یا عبادى الذین اسرفوا على انفسهم لا تقنطوا من رحمة الله ان الله یغفر الذنوب جمیعا انه هو الغفورالرحیم » سوره زمر آیه 53
(اى بندگان من که در اثر گناه، بر خویشتن زیاده روی کرده اید، از رحمت خدا مایوس نشوید در حقیقت ‏خدا همه گناهان را مى ‏آمرزد که او خود آمرزنده مهربان است)

امام فرمود خوبست اما آنچه مى خواهم نیست!

بعضى دیگر گفتند آیه « و الذین اذا فعلوا فاحشة او ظلموا نفسهم ذکروا الله فاستغفروا لذنوبهم و من یغفر الذنوب الا الله » سوره آل عمران آیه 135
(پرهیزکاران کسانى هستند که هنگامى که کار زشتى انجام مى دهند یا به خود ستم مى کنند به یاد خدا مى افتند، از گناهان خویش آمرزش مى طلبند و چه کسى است جز خدا که گناهان را بیامرزد)

باز امام فرمود خوبست ولى آنچه مى خواهم نیست. در این هنگام مردم از هر طرف به سوى امام متوجه شدند و همهمه کردند فرمود: چه خبر است اى مسلمانان ؟ عرض کردند: به خدا سوگند ما آیه دیگرى در این زمینه سراغ نداریم. امام فرمود: از حبیب خودم رسول خدا شنیدم که فرمود:

امید بخش ترین آیه قرآن این آیه است:

« واقم الصلوة طرفى النهار و زلفا من اللیل ان الحسنات یذهبن السیئات ذلک ذکرى للذاکرین »

سوره هود آیه 114

(در دو طرف روز، و اوایل شب، نماز را بر پا دار؛
چرا که حسنات، سیئات (و آثار آنها را) از بین مى برند؛
این تذکّرى است براى کسانى که اهل تذکّرند!)

و فرمود: اى على! آن خدایى که مرا به حق مبعوث کرده و بشیر و نذیرم قرار داده یکى از شما که بر مى ‏خیزد براى وضو گرفتن، گناهانش از جوارحش مى ‏ریزد، و وقتى به روى خود و به قلب خود متوجه خدا مى ‏شود از نمازش کنار نمى ‏رود مگر آنکه از گناهانش چیزى نمى ‏ماند، و مانند روزى که متولد شده پاک مى ‏شود، و اگر بین هر دو نماز گناهى بکند نماز بعدى پاکش می‏کند، آن گاه نمازهاى پنجگانه را شمرد.
بعد فرمود: یا على جز این نیست که نمازهاى پنجگانه براى امت من حکم نهر جارى را دارد که در خانه آنها واقع باشد، حال چگونه است وضع کسى که بدنش آلودگى داشته باشد، و خود را روزى پنج نوبت در آن آب بشوید؟ نمازهاى پنجگانه هم به خدا سوگند براى امت من همین حکم را دارد.

مستدرک الوسائل ، محدث نورى ، ج 3 ، ص 31 ، مؤسسه آل البیت

قرآن شکایت می کند

قرآن!... من شرمنده توام اگرازتوآوازمرگی ساخته ام که هروقت درکوچه مان آوازت بلندمی شود همه ازهم می پرسند:چه کسی مرده است؟ !!!... چه غفلت بزرگی است که می پنداریم خداتورابرای مردگان ما نازل کرده است !!!...

وَ قَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِیاتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا

(سوره مبارکه فرقان آیه ی 30)

و پیامبر [به خدا] فرمود: «پروردگارا، قوم من این قرآن را رها کردند.»

تفسیر مجمع البیان

و آن روز پیامبر گرامى از مردم به بارگاه خدا شکایت می‏برد و میگوید: پروردگارا! مردم و جامعه‏ من این قرآن را که باید برنامه زندگى میساختند، ‏ واگذاشته و تعطیل‏ گردانیدند و به مقررات و مفاهیم و روح پیام آن عمل نکردند.

ان شاء الله فراموش نشه

وَلَا تَقُولَنَّ لِشَیْءٍ إِنِّی فَاعِلٌ ذَٰلِکَ غَدًا 

إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ ۚ وَاذْکُرْ رَبَّکَ إِذَا نَسِیتَ وَقُلْ عَسَىٰ أَنْ یَهْدِیَنِ رَبِّی لِأَقْرَبَ مِنْ هَٰذَا رَشَدًا ﴿سوره کهف : ٢٣و٢٤﴾

و هرگز درباره چیزى مگو که من فردا آن را انجام مى‏دهم ،

مگر اینکه بگویى : ان شاء الله. و هرگاه [گفتن ان‏شاءاللّه‏ را] از یاد بردى ، پروردگات را یاد کن و بگو : امید است پروردگارم مرا به چیزى که از این به صواب و مصلحت نزدیک‏تر باشد راهنمایى کند .