سنت حسنه ختم حداقل یک جزء از قرآن کریم در ماه رمضان، ماه نزول قرآن(1) و بهار آن(2)، فرصت مناسبی است تا در کنار این انس لفظی، در معنا و مفهوم آن نیز بیندیشیم و در این فرصت پیش آمده، جان را به نور معارف بی بدیلش جلا بخشیم. به این امید که این مقدمات ما را به آن سرانجام نیک که عمل به قرآن و رسیدن به یک جامعه شکوهمند قرآنی است نزدیک کند.
در راستای کمک به تحقق این مهم بر آن شدیم تا فرازهایی از معارف و نکات موجود در هر جزء از قرآن کریم را به شکل روزانه (هر روز چند نکته از جزء همان روز) با تکیه بر تفاسیر معتبر اسلامی به مانند المیزان و نمونه و نیز بحثهای تفسیری حضرت آیت الله جوادی آملی تنظیم کرده و به مقدار حوصله یک مقاله کوتاه به شما خوانندگان گرامی تقدیم نماییم.
|
|
|
آیة الکرسی سید آیات قرآن پیامبر به حضرت علی (علیه السلام)فرمود: " یا علی ! من سید عربم-مکه سید شهر هاست- کوه سینا سید همه کوه هاست- جبرئیل سید همه فرشتگان است – فرزندانت سید جوانان اهل بهشتند- قرآن سید همه کتاب هاست – بقره سید همه سوره های قرآن است – ودر بقره یک آیه است که آن آیه 50کلمه دارد و هر کلمه 50 برکت دارد و آن آیة الکرسی است. پاداش کسی که آیة الکرسی را زیاد می خواند عبدالله بن عوف گفته است:" شبی خواب دیدم که قیامت شده است و من را آوردند و حساب من را به آسانی بررسی کردند. آنگاه مرا به بهشت بردند و کاخ های زیادی به من نشان دادند. به من گفتند: درهای این کاخ را بشمار ؛ من هم شمردم 50 درب داشت. بعد گفتند: خانه هایش را بشمار. دیدم 175 خانه بود. به من گفتند این خانه ها مال توست. آن قدر خوشحال شدم که از خواب پریدم و خدا را شکر گفتم. صبح که شد نزد ابن سیرین رفتم و خواب را برایش تعریف کردم. او گفت : معلوم است که تو آیة الکرسی زیاد می خوانی. گفتم : بله ؛ همین طور است. ولی تو از کجا فهمیدی. گفت برای اینکه این آیه 50 کلمه و 175 حرف دارد. من از زیرکی حافظه او تعجب کردم. آنگاه به من گفت : هر که آیة الکرسی را بسیار بخواند سختی های مرگ بر او آسان می شود. داستان نزول رسول اکرم (صلی الله علیه و آله)فرمود: چون خدای متعال خواست سوره ی حمد و آیه های شهدالله (18و19 آل عمران) و قل اللهم (26-27آل عمران) و سوره توحید و آیة الکرسی را به زمین نازل کند همگی به عرش الهی چنگ زدند در حالی که بین آن ها و خداوند حجابی نبود. سپس فرمودند : پروردگارا ما را به خانه پر گناه و به سوی کسانی که عصیان و گناه می کنند می فرستی ؛ در حالی که ما پاک و مطهر هستیم. سپس خدای متعال فرمود :" به عزت و جلال خودم سوگند ، هیچ کس شما را بعد از نماز نخواند مگر این که او را در مرتبه بالای قدس جای دهم که از نعمت های آن استفاده کنند و در هر روز 70 بار به او با نظر رحمت خود بنگرم و در هر روز 70 حاجت او را برآورم هرچند که بسیار گناه کرده باشد که کمترین آن دعاها و حاجت ها و آمرزش گناهان باشد. او را از هر دشمنی پناه می دهم و برای پیروزی بر هر دشمنی یاریش می دهم و مانعی به جز مرگ برای بهشت رفتن او نباشد.( یعنی بعد از مرگ بلافاصله به بهشت می رود) آیة الکرسی برای حفظ چشم بعد از هر نماز دستان را روی چشم بگذارید و بعد از خواندن آیت الکرسی بگویید:"اللهم احفظ حدقتی بحق حدقتی علی بن ابیطالب(علیه السلام)" امان نامه الهی |
منبع : پایگاه اطلاع رسانی حوزه/ رحیم فاطمی
سپیده سخن نقش قرآن چون که بر عالَم نشست نقشه های پاپ و کاهِن را شکــست فاش گویم آن چه در دلْ مُضمر است این کتابی نیست چیزی دیگر است چون که در جان رفت، جانْ دیگر شود جان چو دیگر شد، جهان دیگر شود با مسلـــمان گفت: جان بر کف بِـــنِه هر چه از حــاجت فزون داری بـــده اقبال لاهوری در دین اسلام، بسیاری از کارها و اعمال، از نماز و روزه تا خوردن و
خوابیدن و جز آن دارای احکام و آدابی هستند که رعایت آنها گاه بر ما واجب و
گاه مستحب می شود. تلاوت قرآن که در ماه مبارک رمضان، بر آن تأکید بیش تر شده و دارای رونق
فزون تری است، نیز دارای احکام و آدابی ویژه است که رعایت شماری از آنها
بر ما واجب و رعایت شمار دیگری از آنها بر ما مستحب است و بسیاری از آنها
را به قلم می آوریم. شایان توجه است احکام و آدابی که برای تلاوت قرآن گفته می شود و در پی
می آید ـ به طور مستقیم و یا غیر مستقیم ـ از آیات قرآن و روایات معصومان
علیهم السلام برگرفته شده است. 1. بکوشیم که در هنگام تلاوت قرآن، با طهارت و با وضو باشیم. و چنانچه
بخواهیم جایی از بدن خود، مثلاً دستمان، را به نوشته های قرآن برسانیم، بر
ما واجب است که با طهارت و با وضو باشیم. 2. چنانچه قرآنی را که برای تلاوت آیات برگزیده ایم، به زبان فارسی یا
زبانی دیگر ترجمه و معنی نیز شده باشد، تماس دست یا عضوی دیگر از بدنِ ما
با ترجمه و معانی آن ـ بدون طهارت و وضو ـ اشکال ندارد و جایز است؛ اما اگر
در ترجمه قرآن، نام خدا یا پیامبران یا امامان و یا حضرت فاطمه زهرا علیهم
السلام وجود داشته باشد، نباید دست یا عضوی دیگر از بدن خود را بدون
طهارت و وضو، به آن نامها برسانیم؛ البته برخی از مراجع معظّم تقلید،
نظریات دیگری دارند. 3. خوب است ـ اگر که بتوانیم ـ پیش از خواندن آیات قرآن، دهان خویش را مسواک بزنیم و خود را خوشبو نماییم. 4. بهتر است هنگام خواندن قرآن رو به قبله باشیم تا این کارمان از هدف و مقصدی الاهی نیز برخوردار شود. 5. هنگام قرائت قرآن و جز آن، توجه داشته باشیم که احترام گذاشتن به
قرآن و برگه های آن بر ما لازم و واجب است. «حضرت امام خمینی رحمه الله به
طور معمول در حسینیه جماران روی صندلی می نشستند؛ ولی یک روز که به حسینیه
وارد شدند و صندلی ایشان در جای همیشگی خود بود، روی زمین نشستند؛ زیرا در
آن روز، افراد ممتاز و برگزیده مسابقات قرآنی آمده بودند و قرار بود در آن
جلسه، چند آیه از قرآن را تلاوت کنند». 6. یادمان باشد که در هر یک از چهار سوره سجده (آیه 15)، سوره فُصِلَت
(آیه 37)، سوره نَجم (آیه 62) و سوره عَلَق (آیه 19)، یک «آیه سَجده» وجود
دارد. غالباً در قرآن ها و کنارِ این آیه ها عبارتِ «سجده واجبه» نوشته شده
است. هر گاه ما این آیه ها را بخوانیم و یا به آنها گوش دهیم، باید فوراً
سجده کنیم. و چنانچه این کار را فراموش کردیم، باید هر لحظه که آن را به
یاد آوردیم، سجده نماییم. 7. پیش از خواندن آیات قرآن، عبارتِ «أَعوذُ بِاللّه ِ مِنَ الشَّیطانِ
الرَّجیم؛ من از شیطان رانده شده، به خدا پناه می برم.» و پس از آن، آیه
«بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» را بخوانیم. 8. در پایانِ قرائت قرآن، عبارتِ «صَدَقَ اللّه ُ العَلَیُّ العَظیمُ:
خدای بلند مرتبه و بزرگ، راست گفته است.» را بخوانیم. گفتنی است که کلمه
«العَلیّ» در عبارت پیشین به معنیِ «بلند مرتبه» و صفت برای کلمه «اللّه »
است و با حضرت علی علیه السلام ارتباطی ندارد. 9. برای قرائت قرآن، بر خدا توکل نماییم و از او استمداد کنیم که ما را
در این کار خیر موفق بدارد؛ زیرا قاری قرآن شدن، از عنایات و توفیقات الاهی
و با تأییدات آسمانی است که نصیب هر کس نمی شود. به گفته خواجه حافظ
شیرازی: تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش سعدی نیز خوش سروده است بخت و دولت به کاردانی نیست جز به تأیید آسمانی نیست 10. نیز به معصومان علیهم السلام و به ویژه پیامبر عزیز خدا علیه
السلام و حضرت امیر مؤمنان و حضرت فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسین و
امام زمان علیهم السلام توسل بجوییم و از آنان بخواهیم که ما را در امر
تلاوت قرآن پایدار بدارند؛ حافظ ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسیدهم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند 11. تلاوت قرآن را با حضور قلب و توجه کامل و ادب نیکو و خالصانه و
فروتنانه انجام دهیم. مثلاً در این هنگام، با کسی شوخی ننمایم و نخندیم و
بگو و مگو نکنیم و به گونه ای قرآن را بخوانیم که گویی با خدا سخن می گوییم
و خدا نیز با ما سخن می گوید: مولوی چه خوش سروده است: از خدا جوییم توفیق ادب بی ادب محروم گشت از لطف ربّ بی ادب تنها نه خود را داشت بد بلکه آتش در همه آفاق زد... از ادب، پُر نور گشته است این فَلَک و از ادب، معصوم و پاک آمد مَلَک 12. قرآن را هنگام خواندن آیات، روی زمین نگذاریم؛ بلکه آن را بر جای
بلندی، مانند رَحل یا میز قرار دهیم و یا آن را با دست هایمان بگیریم. ما
با انجام دادن این کار، قرآنِ عظیم را محترم شمرده ایم. «روزی حضرت امام
خمینی رحمه الله طبق معمول روی صندلی نشسته بودند که قرآنی آوردند و آن را
روی زمین گذاشتند. هنگامی که ایشان متوجهِ این امر شدند، بی درنگ آن را
برداشتند و روی میزی که در کنارشان بود، گذاشتند و فرمودند که قرآن را روی
زمین نگذارید.» 13. هنگام خواندن قرآن، به صورتِ دو زانو و اگر نمی توانیم، به صورتِ
چهار زانو بنشینیم و چنانچه می توانیم، به چیزی یا به جایی تکیه ندهیم. 14. مواظب باشیم هنگامی که قاری و حافظ قرآن می شویم، نسبت به قاریان و
حافظان دیگرِ قرآن حسادت نورزیم و شخصیت آنان یا شیوه های آموزشی و یا
شاگردانشان را زیر سؤال نبریم و بر ضد آنان جوسازی و سمپاشی نکنیم. به طور
مثال، چنانچه حافظ پنج جزء قرآن شدیم، نسبت به کسانی که حافظ سه جزء قرآن
هستند و یا در صورتی که حافظ کل قرآن شدیم، نسبت به کسانی که حافظ کل قرآن
نیستند، احساس برتری و غرور کاذب ننماییم و فخر فروشی و جلوه فروشی نکنیم. 15. شایسته است که قرآن کریم را پیش از باز کردن و خواندن و پس از بستن
آن ببوسیم و به پیشانی بگذاریم. این کار، نوعی احترام گذاشتن به قرآن مجید و
عظیم است. 16. اگر بتوانیم، همیشه قرآن را روی رَحل و در محل یا اتاق مخصوصی برای
تلاوت بگذاریم تا هنگامی که وارد آن فضا می شویم، خود به خود، انگیزه
خواندن و تلاوت آیات قرآن در وجود ما شعله ور گردد. 17. پیش از خواندن آیات قرآن، این دعا را که برای مطالعه وارد شده است،
بخوانیم: «اَللّهُمَّ أَخرِجنی مِن ظُلُماتِ الوَهم و أَکرِمنی بِنورِ
الفَهم. اَللّهُمَّ افتَح عَلَینا أَبوابَ رَحمَتِک و انشُر عَلَینا
خَزائِنَ عُلومِک بِرَحمَتِکَ یا أَرحَمَ الرّاحِمین؛ خدایا! مرا از
تاریکیهای پندار بیرون بر و به روشنایی فهمیدن گرامی دار. خدایا! درهای
رحمت خویش را بر ما بگشا و گنجینه های دانشهای خود را بر ما پخش کن. به
مهربانی ات، ای مهربان ترین مهربانان!» 18. مواظب باشیم که هنگام قرائت قرآن، مزاحم استراحت، آسایش، کار و
مطالعه اعضای خانواده یا دوستان و یا دیگران نشویم. به طور نمونه، قرآن را
با صدای بلند نخوانیم یا صدای نوار قرآن را بلند ننماییم. 19. مواظب باشیم که هنگام تلاوت و حفظ قرآن و یا تکرار و بازگویی
محفوظات قرآنیِ خود و در جایی که دیگران حضور دارند، در دام سمعه (شنواندن
به دیگران) و یا (نشان دادن به دیگران) گرفتار نیاییم و با انجام دادن کار
پسندیده ای، در دام ناپسندی نیفتیم. مثلاً با نیتی غیر الهی و ناخالصانه و
در مجلس مهمانی، آیات قرآن را به گونه ای با خود زمزمه ننماییم که دیگران
زمزمه هایمان را بشنوند و یا حتی بدون زمزمه و با صدای آهسته قرآن نخوانیم؛
به گونه ای که حرکات لبهایمان را ببینند و خودمان نیز از جلوه گریها و
جلوه فروشیهای خودمان خوشمان بیاید. حافظ شیرین گفتار، نیکو سروده است: غلام همت آن نازنینم که کار خیر، بی روی و ریا کرد 20. هنگام قرائت قرآن، اگر به نام مبارک پیامبر محبوب خدا، حضرت محمد
مصطفی علیه السلام رسیدیم، صلوات بفرستیم. و پیش یا پس از خواندن هر یک از
سوره های «ضُحی» تا «ناس»، یعنی هر کدام از سوره های نود و سوم تا صد و
چهار دهم قرآن، تکبیر (اَللهُ أَکبَر) بگوییم. 21. قرآن و به ویژه قرآنی را که برای تلاوت برگُزیده ایم، پاک و پاکیزه
نگه داریم و آن را در جلد و جای مناسب قرار دهیم و در کنار و حاشیه صفحات
آن چیزی ننویسیم. 22. هنگام قرائت قرآن، هر گاه به آیات مربوط به «بهشت» رسیدیم، شادمان
شویم و رفتن به بهشت را از خدا بخواهیم. و هر گاه به آیات مربوط به «جهنم»
رسیدیم، غمگین شویم و به خدا پناه بریم. 23. چنان چه برای ما امکان داشته باشد، هنگام خواندن آیات قرآن، لباسی
سفید و پاکیزه بر تن کنیم و عبایی نیکو بر دوش خود بیندازیم تا آمادگیِ
معنویِ بیشتری برای این کار، در ما به وجود آید. 24. پیش از قرائت قرآن صلوات بفرستیم و پیش از خواندن و حفظ آیات و پس
از آن نیز دعا کنیم و به ویژه دعاهایی را که پیشوایان معصوم علیهم السلام
در این مورد به ما آموخته اند، بخوانیم. 25. هنگام خواندن آیات وحیانی، محزون شویم یا به گریه در آییم و یا حتی خود را شبیه گریه کنندگان و محزونان کنیم. 26. قرآن را به صورت ترتیل و شمرده شمرده و با درنگ کردن بر محلهای وقف در آیات، بخوانیم. 27. به قرآن نگاه کنیم، حتی اگر حافظ قرآن باشیم. هنگامی که قرآن را تلاوت می کنیم، بدنمان پوشیده باشد. 29. تا آن جا که می توانیم قرآن را با صدای نیکو بخوانیم. 30. هنگامی که قرآن خوانده می شود، ساکت شویم و به آن گوش فرا دهیم. 31. قرآن را با لحن و لهجه عربی بخوانیم. 32. پسندیده تر است که قرآن را در مکانهای مناسب، مانند مساجد بخوانیم. 33. خود را وظیفه مند بدانیم که به آیات قرآن عمل کنیم؛ بدین معنی که
کارهای واجبِ گفته شده در قرآن را انجام دهیم و کارهای حرامِ گفته شده در
آن را ترک کنیم و نیز تا آنجا که می توانیم به کارهای مستحبِ مذکور در قرآن
عمل نماییم و از کارهای مکروهِ گفته شده در آن خودداری ورزیم. 34. شایسته است ثواب هایی را که بر اثر قرائت قرآن نصیبمان می شود، به
معصومان و امامزادگان علیهم السلام ، شهیدان، و بزرگان و استادان و در
گذشتگان خود، پدر و مادر و برادر و خواهر و فرزندان خویش، بستگان، آشنایان و
دوستان خود نیز هدیه کنیم. 35. پسندیده است که در برنامه قرائت قرآن خود، ختم قرآن نیز داشته باشیم. 36. قرآن یا قسمتی از آن را همیشه همراه خود داشته باشیم و هر روز از روی آن بخوانیم. 37. پس از تلاوت آیات یا سوره ها و یا جزءهای قرآن، خدای را سپاس گوییم و
شکر او را به جای آوریم تا توفیقات ما را در این راه افزون تر کند: شکر نعمت، نعمتت افزون کند کفر، نعمت از کَفَت بیرون کند 38. اگر پس از مدتی قرائت قرآن، جزء قاریان خوب قرآن قرار گرفتیم، به
تعلیم و تربیت قاری قرآن نیز بپردازیم و مطالعات و تحقیقات و تجربه ها و
روشهای خود را در اختیار دیگران بگذاریم و مواظب باشیم که در این کار، بُخل
نورزیم؛ زیرا تعلیم و تربیتِ حتی یک قاری قرآن، بسیار مهم و با ارزش و
دارای ثوابِ فراوان است و خرسندی خدای رحمان و معصومان و به ویژه امام زمان
علیه السلام را به همراه دارد. 39. قرائت قرآن، افزون بر آداب ظاهری، آداب باطنی نیز دارد وبرخی از آنها عبارت است از: یک. فهمیدن اصل کلام الهی؛ دو. بزرگ شمردن قرآن؛ سه. حضور قلب و نیت خالصانه داشتن (که قبلاً نیز به آن اشاره شد)؛ چهار. تدبر و تفکر کردن در آیات قرآن و توجه داشتن به معانی آن؛ پنج. تأثیر پذیرفتن از آیات قرآن؛ شش. خود را مخاطب آیات قرآن و امر و نهی های آن دانستن.
آیات وجوب روزه ماه رمضان
آیه 183 سوره بقره :
یا ایّهاالّذینَ آمَنوا کُتِبَ عَلَیکُمُ الصّیامُ کَما کُتِبَ عَلَی الّذین مِن قبلِکُم لَعَلَّکُم تتّقون
ای کسانیکه ایمان آورده اید روزه بر شما واجب شده است همچنانکه بر کسانیکه پیش ازشما بودند واجب شد. باشد که تقوا پیشه کنید.
آیه 184 سوره بقره :
ایّاماً مَعدودات فمن کانَ مِنکُم مریضاً أَو عَلَی السّفَرٍفَعِدَّةٌ مِّن ایّامٌ أُخَروعلی الذین یطیقونه فدیةٌ طعامُ مسکین ومَن تَطَوَّعُ خیراً فَهُوَ خیرٌ لّه و أن تَصوموا خیرٌلَّکُم إن کنتم تَعلَمون
و این روزهایى چند است پس هر کس از شما مریض و یا مسافر باشد باید ایامى دیگر بجاى آن بگیرد و اما کسانى که به هیچ وجه نمى توانند روزه بگیرند عوض روزه براى هر روز یک مسکین طعام دهند و اگر کسى عمل خیرى را داوطلبانه انجام دهدبرایش بهتراست و اینکه روزه بگیریدبرایتان خیر است اگرمی دانستید.
آیه 185 سوره بقره :
شَهرُ رَمضان الّذی أُنزِلَ فیه القرآن هدیً للنّاسِ وبَیِّناتٍ مِّنَ الهُدی و الفُرقان فمَن شَهِدَ منکمُ الشَّهرُ فَلیَصُمهُ و مَن کان مریضاً أَو علَی سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّن ایّامٍ أُخَر یُریدُالله بِکُمُ الیُسرَ و لایُریدُ بِکُمُ العسرَ و لِتُکملوا العدَّةَ و لِتَکَبّروا الله علَی ما هَداکُم و لعلَّکُم تَشکُرون
آن ایام کوتاه ماه رمضان است که قرآن در آن نازل شده تا هدایت مردم و بیاناتى از هدایت و جدا سازنده حق از باطل باشد پس هر کس این ماه را درک کرد باید روزه اش بگیرد و هر کس مریض و یا مسافر باشد بجاى آن چند روزى از ماههاى دیگر بگیرد خدا براى شما آسانى و سهولت را خواسته و دشوارى نخواسته و منظور اینست که عده سى روزه ماه را تکمیل کرده باشید و خدا را در برابر اینکه هدایتتان کرد تکبیر گفته و شاید شکرگزارى کرده باشید .
حلول ماه مهمانی خدا بر همــــه دلهای خداجـــــــو تهنیت باد
توکلمون رو که وقتی از دست بدیم بی طاقت میشیم
اونوقت اجازه میدیم بی صبری عنان بودنمون رو بگیره دستش
و جرات میکنیم حتی با خدا دعوا کنیم
کسی که اگر نبود و حکم نمیکرد
ما هم نبودیم
بد نگوییم به مهتاب...
اگر تب داریم!
قال رسول الله صلى الله علیه و آله :
یَقولُ اللّه عَزَّوَجَلَّ ما مِنْ مَخْلوقٍ یَعْتَصِمُ دونى إِلاّ قَطَعْتُ أسْبابَ السَّماواتِ وَأسبابَ الأَْرْضِ مِنْ دونِهِ فَإِنْ سَأَلَنى لَمْ اُعْطِهِ وَإِنْ دَعانى لَمْ اُجِبْهُ؛
خداوند عزوجل مى فرماید: هیچ مخلوقى نیست که به غیر من پناه ببرد، مگر این که دستش را از اسباب و ریسمان هاى آسمانها و زمین کوتاه کنم، پس اگر از من بخواهد عطایش نکنم و اگر مرا بخواند جوابش ندهم.
امالى طوسى، ص585، ح1210
1- آیه الکرسی نوری از آسمان است .
2- آیه الکرسی آیتی از گنج عرش است .
3- آیه الکرسی باعث ایمنی در سفر است .
4- آیه الکرسی اعلاء ترین نقطه قرآن است .
5- ذکر رسول مکرم اسلام در بستر؛ خواندن آیه الکرسی بود .
6- با خواندن آیه الکرسی انسان دچار هیچگونه آفتی نخواهد داشت .
7- برای رفع فقر آیه الکرسی موثر است و کمک الهی از غیب می رسد .
8- همه چیز در آیه الکرسی است یعنی کرسی گنجایش آسمانها و زمین را دارد .
9- در تنهایی آیه الکرسی بخوانی باعث رفع ترس می شود و از سوی خدا کمک می رسد .
10- آیه الکرسی رادر نماز ها ؛ روزها؛ شبهای ایام هفته ؛ سفرها و در نماز شب و دفن میت بخوانید .
11- هنگام خواب نیز آیه الکرسی بخوانید زیرا با عث می شود خداوند فرشته ای نگهبان و محافظت بگمارد تا صبح سلامت بمانی .
12- هر گاه از درد چشم شکایت داشتی آیه الکرسی بخوانید و آن درد را اظهار نکنید آن درد بر طرف می شود و از آن عافیت می طلبید .
13- پیامبر اسلام (ص) : در خانه ای که آیه الکرسی خوانده شود ابلیس از آن خانه دور می شود و سحر وجادو در آن خانه وارد نمی شود .
14- آیه الکرسی پایه و عرش الهی است و هدف از خواندن آن این است که مردم در عبادت جز خداوند کسی را نپرستند و به ذلت فرو نروندو روح یکتا پرستی ایجاد کنند و از بندگی ناروا آزاد شوند و آیه الکرسی عقلها را بیدار و اله حقیقی را معرفی و خدای دانا و توانا را به مردم می شناساند .
15- وقت غروب 41 بار آیه الکرسی را بخوانی حاجت روا می شوی 0 ( 41 بار تا علی العظیم بخوان یعنی یک آیه ) مجرب است 0 و برای رفع هم و غم ؛ شفای مریض ؛ درمان درد؛ رحمت خداوند و زیاد شدن نور چشم آیه الکرسی را مدام بخوانید .
16- اگر مومن آیه الکرسی را بخواند و ثوابش را برای اهل قبول قرار دهد خداوند ملکی را بر او مقرر می کند که برایش تسبیح کند .
17- آیه الکرسی در مزرعه و مغازه پنهان کردن باعث برکت مزرعه و رونق گرفتن کسب است .
18- از پیامبر نقل نموده اند که : این آیه عظیم تر از هر چیزی است که حق تعالی آفریده است .
19- چند چیز حافظه را زیاد می کند یکی از آن خواندن آیه الکرسی است .
20- با خواندن آیه الکرسی را بخوانی تا شب در امان خدا هستی .
21- هر صبح آیه الکرسی را بخوانی تا شب در امان خدا هستی .
22- آسان شدن مرگ بوسیله آیه الکرسی است .
23- آیه الکرسی عضیم ترین آیه در قرآن است .
24- برای حفظ مال و جان آیه الکرسی بخوان .
25- آیه الکرسی ویرانگر اساس شرک است .
26- آیه الکرسی سید سوره بقره است .
1- خداوند تنها زنده جاوید است .
2- همه چیز به خداوند بستگی دارد .
3- اسلام دین منطق و برهان است نه زور .
4- خداوند لحظه ای از تدبیر عالم غافل نیست .
5- هرزنده ای حستگی و خواب دارد جز خدا .
6- هیچ کس غیر از خدا ؛ از خود چیزی ندارد .
7- راه حق یکی است ولی راه های انحرافی متعدد .
8- ایمان به خداوند زمینه ساز و راهیابی انسان به نور است .
9- آنچه در زمین و آسمان است حاکمیت و مالکیت آن با خداست .
10- در راه حق که نور است امکان رشد؛ علم ؛ امید و آرامش وجود دارد .
11- محکم بودن ریسمان کافی نیست محکم گرفتن ریسمان هم شرط است .
12- تکیه به طاغوت و آنچه غیر خدایی است گسستنی و از بین رفتنی است .
13- خداوند از همه چیز آگاهی دارد لذا گناهکار باید حیاء کند چون خدا می بیند .
14- عدم پذیرش ولایت الهی منجر به انحراف آدمی می شود که ولایت طاغوتیان را بپذیرد .
15- کافران اهل آتش و برای همیشه در آن ماندگارند ( عاقبت و عقوبت اهل کفر؛ زمینه ساز پذیرش حاکمیت طاغوت است )
16- یکی از مصادیق تمسک به عروه الوثقی و ریسمان محکم الهی ؛ اتصال به اولیاء خدا و امامان اهل بیت (ع) است .
17- قرآن درباره حق ؛ کلمه نور و در مورد انحراف؛ کلمه ظلمات و تاریکی ها را تعبیر می کند .
18- تا طاغوتها محو نشوند توحید جلوه نمی کند ( اول کفر به طاغوت بعد ایمان به خدا .
19- اتمام حجت خدا وند برمردم با روشنی راه حق از باطل و هدایت از گمراهی .
20- ایمان به خداوند و کفر به طاغوت موجب یاری و دوستی خداوند است .
21- او از هستی حفاظت می کند پس می تواند انسان را هم حفاظت کند .
22- تاثیر علل و اسباب در نظام الهی به اذن خداوند است .
23- غیر مسلمان را نباید مجبور به پذیرش اسلام کرد .
24- ایمان به خدا و رابطه با اولیاء خدا ابدی است .
25- خداوند حال و آینده موجودات را می داند .
26- هر ولایتی جز ولایت الهی؛ طاغوتی است .
27- کفار برای همیشه در قهر الهی است .
28- شیطان از مصادیق طاغوت است .
29- اسلام با استکبار سازش نمی کند .
30- اصحاب طاغوت اصحاب نارند .
قدر چیزهایی که داری را بدان
و گرنه زمانی به یادش می افتی
که میگویند باید قدر چیزهایی که داشتی را میدانستی
.....
أَ ثُمَّ إِذا ما وَقَعَ آمَنْتُمْ بِهِ آلْآنَ وَ قَدْ کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ
یونس 51
سپس ( به آنان بعد از رسیدن عذاب و اظهار پشیمانی گفته می شود )
آیا هنگامی که عذاب فرا رسید به آن ایمان آوردید؟!
( به شما گفته می شود: ) حالا؟!
در حالی که قبلًا برای آن عجله می کردید! ( ولی اکنون چه سود! )
اصلح در آیات و روایات / نقل از علی بیرانوند
مقدمه:
با شروع فعالیت های انتخاباتی و معرفی
کاندیدهای تعیین صلاحیت شده دوره یازدهم ریاست جمهوری، این سوال به ذهن می
رسد که یک رئیس جمهور اصلاح لزوم چه شاخصه های ممتازی می بایست داشته
باشد،با رجوع به منابع غنی اسلامی به راحتی می توان به این پرسش بسیار مهم
جواب داد.
شاخصه اول: رعایت تقوای و پایبندی به فرامین و دستورات الهی
یکی
از مهم ترین ویژگی های که نامه 53 نهج البلاغه به آن اشاره دارد،رعایت
تقوای الهی می باشد،هر مسئول و کار دار اداری می بایست رعایت تقوای الهی
وپایبندی فرامین الهی رادر سرلوحه کار و انجام وظائف خود قرار دهد،چرا اگر
یک خدمتگذار از تقوای کافی برخوردار نباشد، یقیناً‌هوای نفس او را به سوی
ظلم می کشاند.
«أَمَرَهُ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ إِیْثَارِ طَاعَتِهِ وَ اتِّبَاعِ مَا أَمَرَ بِهِ [1] او را به ترس از خدا فرمان مىدهد، و اینکه اطاعت خدا را بر دیگر کارها مقدّم دارد»
شاخصه دوم: شجاعت و اقتدار در برابر دشمن
دومین
معیار و ویژگی مهم یک رئیس جمهور شجاعت و صلابت می باشد، بر کسی پوشیده
نیست که حکومت اسلامی ایران از دشمنان قسم خورده فراوانی بر خوردار می
باشد، یقیناً رئیس جمهوری مورد تایید و حمایت عموم مردم قرار می گیرد که از
شجاعت کافی برای مقابله و ایستادگی در برابر دشمان قسم خورده مردم
برخوردار باشد نه این که با یک اشاره دشمن، هستی ملت را تقدیم دشمن کند .
«وَ
جِهَادَ عَدُوِّهَا وَ اسْتِصْلَاحَ أَهْلِهَا وَ عِمَارَةَ بِلَادِه[2] و
با دشمنش جهاد نماید، و به اصلاح اهلش برخیزد، و شهرهایش را آباد سازد.»
شاخصه سوم:مردم داری حمایت از عموم مردم
سومین
معیار و شاخصه یک رئیس جمهور اصلح مردم داری و مردمی بودن می
باشد،انتظاری که عموم مردم و بلاخص خواص جامعه از رئیس جمهورمنتخب خود
دارند، این است که یک رئیس جمهور می بایست بنا به مسئولیت خطیری که به او
سپرده شده است،تمام همت خود را در جهت بر طرف کردن نیازهای و مشکلات ریز و
درشت عموم مردم قرار دهد. و همچنین مهربانى با مردم را پوشش دل خویش قرار
دهد، و با همه دوست و مهربان باشد.نه این که خواص را بر عوام و ثروت مندان
را بر فقرا ترجیح دهد.
«وَ أَشْعِرْ قَلْبَکَ الرَّحْمَةَ لِلرَّعِیَّةِ وَ الْمَحَبَّةَ لَهُمْ وَ اللُّطْفَ بِهِمْ[3]مهربانى با مردم را پوشش دل خویش قرار ده، و با همه دوست و مهربان باش»«وَ اسْتِصْلَاحَ أَهْلِهَا وَ عِمَارَةَ بِلَادِه[4] و با دشمنش جهاد نماید، و به اصلاح اهلش برخیزد، و شهرهایش را آباد سازد.»
چهارمین شاخصه:عدالت را سر لوحه کارهای خود قرار دهد
یک
رئیس جمهور می بایست در طی مسئولیت اجرای که به او محول شده،عدالت را سر
لوحه بر نامه های خود قرار دهد و در طی دوران خدمت گزاری خود شیرینی عدالت
را به عموم مردم جامعه بچشاند.ودر اجرای عدالت ذره ای تعلل و درنگ روا
ندارد.
«وَ لْیَکُنْ أَحَبَّ الْأُمُورِ إِلَیْکَ أَوْسَطُهَا فِی الْحَقِّ وَ أَعَمُّهَا فِی الْعَدْلِ وَ أَجْمَعُهَا [لِرِضَا] لِرِضَى الرَّعِیَّةِ فَإِنَّ سُخْطَ الْعَامَّةِ یُجْحِفُ [بِرِضَا] بِرِضَى الْخَاصَّة)[5](دوست داشتنىترین چیزها در نزد تو، در حق میانهترین، و در عدل فراگیرترین، و در جلب خشنودى مردم گستردهترین باشد، که همانا خشم عمومى مردم، خشنودى خواص (نزدیکان) را از بین مى برد»
حرف آخر:
هر چند در این نامه بسیار ارزشمند معیار
ها و ملاکات ارزنده ای دیگر هم میشد ذکر کرد، ولی سبک و سیاق نوشتن اجازه
به طول و تفسیر مطلب نمی داد به ذکر اهم مطالب بسنده کردیم سخن آخر این که
به طور خلاصه و مفید اهم و مهمترین معیار های که یک رئیس جمهور می بایست
داشته باشد،در مرحله اول ترس و تقوای الهی و در درجه بعدی تعهد و همت همراه
با درایت و دقت برای بر طرف کردن مشکلات جامعه و مردم می باشد.
منابع :
شریف الرضى، محمد بن حسین - دشتى، محمد، نهج البلاغة / ترجمه دشتى، 1جلد، مشهور - ایران ؛ قم، چاپ: اول، 1379ش.
[1][نهج البلاغه /نامه53
[2]همان
[3]همان
[4]همان
[5]همان
مقدمه:
در این مقاله به دنبال دلائل قرآنی و
روائی برای شرکت در انتخابات هستیم،امیدواریم که با درک و فهم این دلائل
روائی و قرآنی کسی از خود سلب مسئولیت نکند و از زیر بار مسئولیت مهم و
خطیر انتخابات شانه خالی نکند.چرا که همه ما نسبت به امام و شهدا باید ادای
وظیفه و پاسداری از انقلاب بکنیم.
محور اول :لزوم انجام وظیفه و رد تسلط دشمن
اولین
چیزی که به ذهن هر اهل خردی می رسد این است که شرکت در انتخابات یک وظیفه
است،وظیفه ی خطیر و مهمی که اگر از عهده و انجام آن شانه خالی کنیم باعث
تسلط معاندین و دشمنان بر ایران اسلامی شده ایم تسلطی که بر کسی پوشیده
نیست. شرکت نکردن مردم در انتخابات باعث تسلط سیاسی و اقتصادی و حتی نظامی
دشمن بر ایران اسلامی می شود.
«وَلَن یَجْعَلَ اللّهُ لِلْکَافِرِینَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلا)
[نساء: 141] و خداوند هرگز کافران را بر مؤمنان تسلّطى نداده است».
امام علی– علیه السّلام- می فرمایند:
«اِتَّقُوااللهَ فِی عِِبادِهِ وَ بِلادِهِ فَاِنَّکُم مَسئُولُونَ حَتّی عَنِ البِقاعِ وَ البَهائِمِ وَ اَطِیعوا اللهَ وَ لا تَعصُوهُ [1]از خدا نسبت به بندگان و شهرهایش پروا کنید زیرا دارای مسئولیّت هستید حتّی نسبت به زمینها و حیوانات و خداوند را اطاعت کنید و از نافرمانی او بپرهیزید. -
محور دوم :شکر نعمت حکومت اسلامی
دومین دلیل قرآنی
ما برای شرکت در انتخابات وجوب شکر نعمت بزرگ حکومت اسلامی است می باشد،در
واقع ما با شرکت کردن در انتخابات این نعمت حکومت اسلامی را شکر کرده و
برای پیش برد فعالیت های اسلامی آن با شرکت در انتخابات شکر عملی آن رابه
جا آورده و شکر گزار خدا وند متعال می باشم .
«وَ إِذْ تَأَذَّنَ
رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ
عَذابی لَشَدیدٌ ابراهیم [ابراهیم /7]و (همچنین به خاطر بیاورید) هنگامى
را که پروردگارتان اعلام داشت: «اگر شکرگزارى کنید، (نعمت خود را) بر شما
خواهم افزود و اگر ناسپاسى کنید، مجازاتم شدید است!»
محورسوم :استادگی در برابر دشمن وحفظ نظام اسلامی
یکی
از تاثیراتی که انتخابات در عرصه ی بین الملل دارد این است که دشمنان قسم
خورده این کشور مایوس و ناامید می شوند،و این شرکت گسترده مردم به جهان می
فهماند که مردم این کشور همچون اوایل انقلاب پیرو خط امام و رهبری هستند و
ذره ای از آرمان های امام و شهدا عقب نشینی نکرده اند. در واقع شرکت در
انتخابات مثل حفظ و نگهداری مرز های ایران اسلامی می باشد .
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ [آل عمران 200]اى کسانى که ایمان آوردهاید! (در برابر مشکلات و هوسها،) استقامت کنید! و در برابر دشمنان (نیز)، پایدار باشید و از مرزهاى خود، مراقبت کنید و از خدا بپرهیزید، شاید رستگار شوید!»
محور چهارم:شرکت در انتخابات یعنی من دشمن را حمایت و کمک نمی کنم
یکی
از اهدافی که دشمنان در عرصه ی رسانه و جنگ نرم به دنبال آن هستند این است
که مردم حضور حداقلی در انتخابات داشته باشند در واقع با این کار به دنبال
این هستند که مردم از آرمان های مقدس خود و عهدی که با امام و شهدا بسته
اند دست بردارند ولی مردم با شرکت در انتخابات اثبات می کنند که در صف دشمن
نیستند و هنوز بر آرمانهای خود باقی هستند.
قالَ رَبِّ بِما أَنْعَمْتَ عَلَیَّ فَلَنْ أَکُونَ ظَهیراً لِلْمُجْرِمینَ [قصص/17]عرض کرد: «پروردگارا! بشکرانه نعمتى که به من دادى، هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم بود!»
محور پنجم:وجوب استقامت و پایداری در برابر دشمن
هر
چند مشکلات و سختی هایی بر مردم وارد شده است، ولی این را نباید فراموش
کرد که بسیاری از این مشکلات به خاطر این است که دشمن به دنبال مایوس کردن
مردم که عناصر اصلی انقلاب و نظام هستند می باشد. ما با شرکت در انتخابات
به تمام جهان اثبات می کنیم که هیچ وقت دست از استقامت و ایستادگی در
برابر دشمن بر نمی داریم.
«فَاسْتَقِمْ کَما أُمِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَکَ وَ لا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ [هود/112]پس همانگونه که فرمان یافته اى، استقامت کن و همچنین کسانى که با تو بسوى خدا آمده اند (باید استقامت کنند)! و طغیان نکنید، که خداوند آنچه را انجام مىدهید مىبیند!»
سخن پایانی:
ما مردم ایران اسلامی برای شرکت در
انتخابات برای خودمان دلائلی داریم که این دلایل عموماً ریشه در قرآن و
روایات حضرات معصومین علیهم السلام دارد. ما در واقع با شرکت در انتخابات
به دنبال این هستیم که به جهان استکبار بفهمانیم که هنوز در صف مقدم دفاع
از آرمانهای انقلاب و امام و شهدا ایستاده ایم.
پی نوشت :
[1]سیّد رضی ، نهج البلاغه ، ترجمه حسین انصاریان ، تهران ، انتشارات پیام آزادی ، چاپ هفتم ، سال 1379 ، خ166 ،ص382.
