حافظ قرآن

امام صادق علیه السلام:

هرکه حافظ قرآن کریم باشد و به فرمان های آن پای بند باشد،

سر سفره کرامت بزرگواران می نشیند.

                                              امالی شیخ صدوق، مجلس14،حدیث 6

قرآن ، کتاب تدبر و تفکر

أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا

آیا به آیات قرآن نمی اندیشند

یا [مگر] بر دلهایشان قفلهایى نهاده شده است

قران آمده است تا نور باشد ، چراغ باشد

آمده است تا با تمسک و اقتدای به آن از ظلمت و گمراهی برهیم

آمده است تا درس زندگی باشد ، زندگی بیاموزد

آمده است تا فکر و اندبشه ما را تعالی بخشد

آیا نگاه نمادین و دادن جایگاه تعارفی و تشریفاتی محض به قرآن دادن

جفای به قرآن نیست ؟

عروسی مان قرآنی باشد یا قرآن دکور سفره عقدمان باشد ؟

قرآن در دلمان جای گیرد یا در جیب مان ؟

در اثاث کشی اول قرآن را به خانه نو ببریم یا در خانه تکانی دل ؟

در اتومبیل مان حتما قرآن باشد یا در مسیر زندگی مان ؟

بر مردگان بخوانیم یا دلهای مرده مان مان را با آن زنده کنیم ؟

و ...

حتی اگر به خواندن و تلاوت قرآن بسنده کنیم باز هم حق قرآن را ادا نکرده ایم

قرآن را باید مبنای برنامه زندگی مان قرار دهیم

در آیات قرآن بیندیشیم و به آن عمل کنیم

تا سعادتمند شویم . انشاء الله

مسئولیت الگوها

امام على علیه ‏السلام :

مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنّاسِ اِماما فَلیَبْدَأ بِتَعْلیمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلیمِ غَیْرِهِ و َلْیَکُنْ تَاْدیبُهُ بِسیرَتِهِ قَبْلَ تَأْدیبِهِ بِلِسانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُها اَحَقُّ بِالاِجْلالِ مِنْ مُعَلِّمِ النّاسِ و مُؤَدِّبِهِمْ؛
 

کسى که خود را پیشواى مردم قرار داده، باید پیش از آموزش دیگران، خود را آموزش دهد و پیش از آن‏که دیگران را با زبان، ادب بیاموزد، باکردارش ادب آموزد و البته آموزش دهنده و ادب‏آموز خود بیش از آموزگار و ادب‏آموز مردم، شایسته تجلیل است.

مثیرالاحزان،ص50

امیدبخش ترین کلام

علم دین بیاموزیم

امام رضا علیه السلام:

خدا رحمت کند بنده ای را که امر ما را زنده بدارد.

راوی پرسید: چگونه امر شما را زنده کند؟

حضرت فرمود: علوم ما را فرا گیرد

و به مردم بیاموزد،

چراکه مردم اگر زیبایی های کلام ما را بدانند

از ما پیروی می کنند.

مفاتیح الحیاة آیت الله جوادی آملی،ص78 – به نقل ازمعانی الاخبار،ص180

یک جرعه از اقیانوس علم رسول الله (ص)

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم

شَرُّالنّاسِ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیاهُ،

وَ شَرُّ مِنْ ذلِکَ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیا غَیْرِهِ.

پیامبر اکرم که درود خدا براو وخاندانش باد فرموده اند:

بدترین افراد کسى است که آخرت خود را به دنیایش بفروشد

و بدتر از او آن کسى خواهد بود که آخرت خود را براى دنیاى دیگرى بفروشد.

من لا یحضره الفقیه : ج 4، ص 353، ح 5762

در محضر امام عسکری

قال الامام الحسن العسکری (ع)

«أَوْرَعُ النّاسِ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْهَةِ،
 أَعْبَدُ النّاسِ مَنْ أَقامَ عَلَى الْفَرائِضِ
أَزْهَدُ النّاسِ مَنْ تَرَکَ الْحَرامَ،
أَشَدُّ النّاسِ اجْتَهادًا مَنْ تَرَکَ الذُّنُوبَ.»:

پارساترین مردم کسى است که در هنگام شبهه توقّف کند. عابدترین مردم کسى است که واجبات را انجام دهد. زاهدترین مردم کسى است که حرام را ترک نماید. کوشننده ترین مردم کسى است که گناهان را رها سازد.

(تحف العقول ، ص 489)

با قرآن باشید

عـَلَیـْکـُمْ بـِکـِتـابِ اللّهِ، فـَاِنَّهُ الْحـَبـْلُ الْمـَتینُ وَالنُّورُ الْمُبینُ، وَالشِّفاءُ النّافِعُ وَالرِّىُّ النّاقِعُ وَالْعِصْمَةُ لِلْمُتَمَسِّکِ وَالنَّجاةُ لِلْمُتَعَلِّقِ


امام علی علیه السلام فرمود :

تمسک کنید به کتاب خداوند، زیرا این کتاب طنابى است محکم و نورى است آشکار و شفایى است سـودمـند، و چشمه اى است سیراب کننده ، نگهبان براى کسى است که به او تمسک جوید و نجات براى کسى است که به آن درآویزد.



نهج البلاغه خ 155، ص 490.

چهار گنج بهشتی

نشانه قبولی نماز

امام صادق (ع ) :

من احب ان یعلم اقبلت صلاته ام لم تقبل

فلینظر هل منعته صلاته عن الفحشاء و المنکر

 فبقدر ما منعته قبلت منه

( بحار الانوار، ج ,82 ص 198 )

هرکس دوست دارد بداند نمازش قبول شده یا نه ،

ببیند که آیا نمازش او را از گناه و زشتی باز داشته یا نه ؟

پس به هر قدر که نمازش او را از گناه باز داشته به همان

 اندازه نمازش قبول شده است .