امید بخش‌ترین آیه قرآن

 امیر المومنین حضرت على(علیه السلام ) روزى رو به سوى مردم کرد و فرمود: به نظر شما امید بخش ترین آیه قرآن کدام آیه است ؟ بعضى گفتند آیه "ان الله لا یغفر ان یشرک به و یغفر ما دون ذلک لمن یشاء"(خداوند هرگز شرک را نمى بخشد و پائین تر از آن را براى هر کس که بخواهد مى بخشد) سوره نساء آیه 48

امام فرمود: خوب است ، ولى آنچه من میخواهم نیست ، بعضى گفتند آیه "و من یعمل سوء او یظلم نفسه ثم یستغفرالله یجد الله غفورا رحیما" (هر کس عمل زشتى انجام دهد یا بر خویشتن ستم کند و سپس از خدا آمرزش بخواهد خدا را غفور و رحیم خواهد یافت) سوره نساء آیه 110

امام فرمود خوبست ولى آنچه را مى خواهم نیست .

 بعضى دیگر گفتند آیه "قل یا عبادى الذین اسرفوا على انفسهم لا تقنطوا من رحمة الله ان الله یغفر الذنوب جمیعا انه هو الغفورالرحیم" (اى بندگان من که دراثر گناه، بر خویشتن زیاده روی کرده اید، ازرحمت خدا مایوس نشوید در حقیقت ‏خدا همه گناهان را مى‏آمرزد که او خود آمرزنده مهربان است) سوره زمرآیه53

امام فرمود خوبست اما آنچه مى خواهم نیست !

بعضى دیگر گفتند آیه "و الذین اذا فعلوا فاحشة او ظلموا نفسهم ذکروا الله فاستغفروا لذنوبهم و من یغفر الذنوب الا الله" (پرهیزکاران کسانى هستند که هنگامى که کار زشتى انجام مى دهند یا به خود ستم مى کنند به یاد خدا مى افتند، از گناهان خویش آمرزش مى طلبند و چه کسى است جز خدا که گناهان را بیامرزد)سوره آل عمران آیه135

باز امام فرمود خوبست ولى آنچه مى خواهم نیست . در این هنگام مردم از هر طرف به سوى امام متوجه شدند و همهمه کردند. امام فرمود: چه خبر است اى مسلمانان ؟ عرض کردند: به خدا سوگند ما آیه دیگرى در این زمینه سراغ نداریم . امام فرمود: از حبیب خودم رسول خدا شنیدم که فرمود:

امید بخش ترین آیه قرآن این آیه است

"واقم الصلوة طرفى النهار و زلفا من اللیل ان الحسنات یذهبن السیئات ذلک ذکرى للذاکرین"

سوره هود آیه 114

و فرمود: اى على! آن خدایى که مرا به حق مبعوث کرده و بشیر و نذیرم قرار داده یکى از شما که برمى‏خیزد براى وضو گرفتن، گناهانش از جوارحش مى‏ریزد، و وقتى به روى خود و به قلب خود متوجه خدا مى‏شود از نمازش کنار نمى‏رود مگر آنکه از گناهانش چیزى نمى‏ماند، و مانند روزى که متولد شده پاک مى‏شود، و اگر بین هر دو نماز گناهى بکند نماز بعدى پاکش می‏کند، آن گاه نمازهاى پنجگانه را شمرد.

بعد فرمود: یا على جز این نیست که نمازهاى پنجگانه براى امت من حکم نهر جارى را دارد که در خانه آنها واقع باشد، حال چگونه است وضع کسى که بدنش آلودگى داشته باشد، و خود را روزى پنج نوبت در آن آب بشوید؟ نمازهاى پنجگانه هم به خدا سوگند براى امت من همین حکم را دارد.

--------------------------------------------------------

تفاسیر مجمع البیان و کنز الدقائق

نماز وسیله ی رحمت و عفو الهی است،خداوند آن گاه که اهل ایمان به نماز می ایستند به برکت اقامه ی نماز گناهان آنان را می بخشد، گویی اینکه آنان اصلا اهل معصیت نبوده اند.

ابو عثمان نقل می کند:

" روزی در محضر صحابی بزرگ پیامبر سلمان فارسی در راهی به درختی رسیدیم جهت استراحت در زیر سایه ی آن نشستیم که سلمان یک شاخه از آن درخت را گرفت و شروع به تکان دادن آن کرد و گفت: ابو عثمان!نپرسیدی چرا چنین کردم؟

روزی در محضر پیامبر خدا بودم که حضرت چنین کردند و فرموند: ای سلمان! هنگامی که مسلمان وضو بگیرد و وضوی درستی هم بگیرد، سپس نماز های پنچگانه را اقامه نماید، گناهان او فرو می ریزد چون فرو ریختن برگ های این شاخه درخت.

تفسیر نمونه ج 9  ص 265

جویبار رحمت پروردگار در سایه عبادت و بندگی او جاری ست و نماز مسیر رسیدن به این جویبار است.

و چه زیباست این فرمایش پیامبر که از زبان امیرالمومنین علی علیه السلام نقل شده: مردی عرب، قبل از اقامه نماز بلند شد و گفت: ای رسول خدا گناهی کرده ام که اجرای حدود بر من واجب است پیامبر روی از آن مرد برگرداند و چون نماز جماعت تمام شد مرد برخواسته و دوباره سخن خویش را تکرار کرد. پیامبر فرمودند: ای مرد!آیا با ما نماز اقامه نکردی؟ آیا برای اقامه نماز، وضوی خوبی نگرفتی؟عرض کرد: آری ای رسول خدا چنین کردم.

فرمودند: این کفاره گناه توست.

تفسیر نمونه ج  9 ص 265

دریغ و افسوس از این حقیقت،که غافل از آن شدیم و ارزش آن را به فراموشی سپردیم،آنگاه که حجاب ها از برابر چشمان مان کنار زده شود و حقیقت این امور برما آشکار شود خواهیم دانست که نماز اول وقت چه گوهری بود که آن را از دست داده ایم.

تفکر در سیره ی بزرگان، راه نجات و بازگشت دوباره به این حقیقت هاست. آنان که حاضر نشدند برای لحظه ای به بهانه های بی ارزش دنیوی، خود را از این حقیقت مهم محروم نمایند.

در سیره امام خمینی رضان الله علیه می نویسند: در همان روز شهادت حاج آقا مصطفی صدای اولین اذان که از ماذنه بلند شد امام برخاستند و برای رفتن به مسجد آماده شدند. کسی باور نمی کرد در آن شرایط روحی ایشان به مسجد بروند.یکی قبل از امام دوید به سوی مسجد تا به بگوید سجاده امام را پهن کنند اما کسی در مسجد نبود،آنها هم گمان نمی کردند امام به مسجد بیاید.با ورود امام کم کم مامومین هم آمدند،تا چشم آنها به امام می افتاد شروع به گریه می کردند اما امام چون کوهی مقاوم بودند.ایشان زمانی گریستند که بعد از اقامه نماز مجلس روضه آغاز شد.

-------------------------

منبع :

1 - سایت تبیان