مِشـــــکوة

وبلاگ تخصــصی قــرآن و حدیث

مِشـــــکوة

وبلاگ تخصــصی قــرآن و حدیث

قرآن و اهل بیت (ع) نورند . نوری که انسان می تواند در پرتو آن به تعالی و تکامل برسد .
منشأ نور خداست و همه انوار عالم ، فروغ و تجلی خود را از نور خدا می گیرند .
" مشکوة " همان سرچشمه نور است که همه انوار را در بر دارد....
این وبلاگ تخصصی و پیرامون قرآن و اهل بیت ( ع ) است که به میمنت میلاد پیامبر اکرم حضرت محمد ( ص )
و صادق آل محمد ( ع ) در روز 17 ربیع الأول ایجاد گردیه است . امید است مورد علاقه و عنایت شیفتگان قرآن و عترت
واقع گردد. و الحمد لله رب العالمین

۱۷۷ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «درسی از قرآن» ثبت شده است

۱۳
اسفند

 سیره پیامبر اسلام (ص) در خصوص برخورد با کهن سالان


(وَ قَضى‏ رَبُّکَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِیَّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ کِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلاً کَریماً )
( پروردگارت مقرر داشت که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نیکى کنید. هر گاه تا تو زنده هستى هر دو یا یکى از آن دو سالخورده شوند، آنان را میازار و به درشتى خطاب مکن و با آنان به اکرام سخن بگوى. (اسراء:23)

 یکی از نواقص اخلاقی که در بعضی از خانواده ها کم و بیش دیده  می شود ،  توجه نکردن به افراد سالخورده ی می باشد  که زمانی هم از نعمت جوانی بر خورد دار بوده اند و هم از نعمت قدرت و توانایی جسمی. سر صحبت  با آن خانواده هایی است که به محض این که پدر یا مادرشون به سن پیری می رسن اولین کاری که انجام می دهند فرستادن این پدر ومادر مهربون به خانه سالمندان ی باشد  این رو فراموش کردیم که یک زمانی ما هم ناتوان بودیم ما هم از قدرت و توانایی کافی بر خورد ار نبودیم و این پدر و مادر جوان ما بودن که جوانی قدرت و ثروت خودشون را فدای بزرگ شدن ما کردن ولی ما چه کار کردیم .

سفارش  حضرت محمد (صلی الله علیه و ال و سلم )در خصوص کهنسالان:
جوانان را به احترام به کهن سالان تشویق می کردند و می فرمودند :هیچ جوانی  کهن سالی را به خاطر پیریش گرامی نمی دارد ، جز آن که هنگام پیری خودش ،‌خداوند کسی را برایش فراهم می کند که احترامش کند (1)


پاورقی ---------------------------------

(1)(سنن ترمذی 3/251)(و مشکاه النوار /293)

منبع : گروه رهپویان قرآن

۰۸
اسفند

إِیّاکَ نَعْـــــــــــبُدُ وَ إِیّاکَ نَسْتَعـــــــینُ   حمد - 5


ترجمه :

(پروردگارا) تنها تو را مى پرستیم و تنها از تو یارى مى جوییم



نکته :

در اینجا مقدم شدنِ کلمه «إِیّاک» بر «نَعْبُد» و «نَسْتَعِین» دلیل بر انحصار است و نتیجه آن همان توحید عبادت و توحید افعالى است که در بالا بیان کردیم.

حتى در عبودیت و بندگى خود نیز احتیاج به کمک او داریم، و در این راه نیز باید از او استعانت جست، مبادا گرفتار انحراف، عجب و ریا و امورى مانند اینها بشویم، که عبودیت ما را پاک در هم مى ریزد.

به تعبیر دیگر، در جمله اول که مى گوئیم: «تنها تو را مى پرستیم» کمى بوى استقلال دارد (یعنى ما با قدرت خود و بدون نیاز این گونه عمل مى کنیم)، بلافاصله با جمله «إِیّاکَ نَسْتَعینُ» آن را اصلاح مى کنیم و آن حالت «بین الامرین» (نه جبر و نه تفویض) را در عبارت خود مجسم مى سازیم و الگوئى خواهد بود براى همه کارهاى ما.

منبع :تفسیر نمونه

۰۷
اسفند

امید بخش ترین آیه قرآن بفرموده علی (ع )


۰۶
اسفند

هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَکُمْ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا

ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ

وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ.


او خدایی است که همه موجودات زمین را برای شما خلق کرد،


و پس از آن به خلقت آسمانها نظر گماشت و هفت آسمان را بر فراز


یک دیگر برافراشت و او به همه چیز داناست.



سوره بقره- آیه ی ۲۹




۰۶
اسفند

کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ

 فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَ

مَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ

185 - آل عمران

ترجمه :
هر کسی مرگ را می‌چشد؛


و شما پاداش خود را بطور کامل در روز قیامت خواهید گرفت؛

آنها که از آتش (دوزخ) دور شده، و به بهشت وارد شوند

نجات یافته و رستگار شده‌اند و زندگی دنیا،

چیزی جز سرمایه فریب نیست!




۰۴
اسفند
خداوند متعال میفرماید:

«اِنَّ اللهَ و مَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیهِ وَ سَلِّمُوا تَسلِیماً» (احزاب 56)

 یعنی «بی گمان خداوند و فرشتگان بر پیامبر درود میفرستند، ای کسانی که ایمان آوردید (شما هم) بر او درود بفرستید و چنانکه باید سلام بفرستید».

روایت شده که روزی رسول خدا صلی الله علیه و سلم آمد و اثر شادی در چهره اش نمایان بود و فرمود:«جبرئیل نزد من آمد و گفت: ای محمد آیا راضی می شوی به اینکه هر کدام از امت تو درودی برتو بفرستد، من ده درود بر او بفرستم؟ و هر کدام سلامی بر تو بفرستد، من ده سلام بر او بفرستم؟» پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمود: «مَن صَلّی عَلَیَّ صَلَّت عَلَیهِ المَلائِکَةُ مَا صَلّی عَلَیَّ فَلیُقلِلِ العَبدُ مِن ذلِکَ او لِیُکثِر» یعنی «هرکس بر من درود فرستد، فرشتگان نیز بر او درود میفرستند و طلب آمرزش میکنند مادامی که بر من درود فرستد، خواه آن فرد کم درود فرستد یا زیاد».و باز فرموده است: «مَن صَلّی عَلَیَّ فِی کِتابٍ لَم تَزَلِ المَلائِکَةُ یَستَغفِرُونَ لَهُ مَا دَامَ اِسمِی فِی ذلِکَ الکِتابِ» یعنی «هر کس در کتابی که (مینویسد) بر من درود فرستد (در آن بنویسد) تا زمانی که نام من در آن کتاب باشد، فرشتگان برای او طلب آمرزش میکنند».

۰۱
اسفند

مأخذ : رهروان ولایت

میان همه ی مردم جهان، رسم است که هر کار مهم و پرارزشی را به نام بزرگی از بزرگان آغاز می کنند، و نخستین کلنگ هر مؤسسه ی ارزنده ای را به نام کسی بر زمین می زنند که به او علاقه دارند؛ یعنی آن کار را از آغاز با شخصیت مورد نظر ارتباط می دهند. انبیای الهی به انسانهای موحد این گونه تعلیم داده اند که برای پاینده بودن یک برنامه و جاوید ماندن یک تشکیلات، لازم است آن را به موجود پایدار و جاویدانی ارتباط دهیم؛ موجودی که فنا در ذات او راه ندارد؛ زیرا همه ی موجودات این جهان به سوی کهنگی و زوال می روند و تنها موجود باقی و ابدی، ذات پاک الهی است.   

==========

اهمّیت بسم الله
نقش و اهمیت شروع هر کار با نام پروردگار تا آنجا است که رسول خدا صلی الله علیه وآله می فرماید: «قَالَ اللهُ تَبارَکَ و تَعالی کُلُّ أَمرٍ ذِی بَالٍ لا یُذکَرُ بسم الله فیه فَهُوَ أبتَرُ؛(1) خداوند متعال می فرماید: هر کار مهمی که در آن «بسم الله» ذکر نشود، بی فرجام است.»    
سرآغاز هر نام، نام خداست
که بی نام او نامه یکسر خطاست    
پایداری و بقای عمل، بسته به ارتباطی است که با خدا دارد؛ از اینرو خداوند بزرگ در نخستین آیات قرآن بر پیامبر رحمت، دستور می دهد که تبلیغ اسلام را با نام خدا شروع کند: «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ.» (2)    
حضرت نوح علیه السلام در آن طوفان سخت و عجیب، هنگام سوار شدن بر کشتی و حرکت روی امواج کوه پیکر آب که هر لحظه با خطرهای فراوانی روبه رو بود، برای رسیدن به سرمنزل مقصود و پیروزی بر مشکلات، به یاران خود دستور می دهد که هنگام حرکت و توقف کشتی، «بِسْمِ اللهِ» بگویند: « وَقَالَ ارْکَبُوا فِیهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَ مُرْسَاهَا.»؛ (3) «و گفت در کشتی سوار شوید. «بسم الله»، معبر و محل عبور و [موجب] متوقف شدنش است.» سرانجام، آنها این سفر پر مخاطره را با پیروزی، پشت سر گذاشتند و با سلامت و برکت از کشتی پیاده شدند.    
همچنین سلیمان نبی علیه السلام در نامه ای به ملکه ی سبا، سرآغاز آن را «بِسمِ الله» قرار می دهد: « إِنَّهُ مِنْ سُلَیْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیِم» ؛(4) «این نامه از سلیمان است و چنین است: به نام خداوند بخشنده مهربان.»    
مرد دانا سخن ادا نکند    
تا به نام حق، ابتدا نکند    
طبق همین اصل، تمام سوره های قرآن با بسم الله آغاز می شود تا هدف اصلی که همان هدایت و سوق بشر به سعادت است از آغاز تا انجام با پیروزی قرین باشد.    
اهمّیت شروع هر کاری با اسم جلاله و آشنا نبودن بسیاری از مردم با این مسئله، باعث شد تا در این مقاله مختصری از بیانات ائمه اطهار علیهم السلام را به رشته ی تحریر درآوریم. امید آنکه ره گشای کارها و گره گشای مشکلات زندگی باشد.    

اوّل، بسم الله
در باب علت انتخاب «بسم الله الرحمن الرحیم» برای آغاز هر کار، می توان به چند مورد اشاره کرد:    
ادامۀ مطلب را ببینید

۲۰
بهمن

وَ لَمَّا وَرَدَ ماءَ مَدْیَنَ وَجَدَ عَلَیْهِ أُمَّةً مِنَ النَّاسِ یَسْقُونَ

وَ وَجَدَ مِنْ دُونِهِمُ امْرَأَتَیْنِ تَذُودانِ قالَ ما خَطْبُکُما

قالَتا لا نَسْقی‏ حَتَّى یُصْدِرَ الرِّعاءُ وَ أَبُونا شَیْخٌ کَبیرٌ :


و چون به آب مَدْیَن رسید، گروهى از مردم را بر آن یافت که [دامهاى خود را ] آب مى‏دادند،

و پشت سرشان دو زن را یافت که [گوسفندان خود را] دور مى‏کردند. [موسى‏] گفت:

«منظورتان [از این کار] چیست؟» گفتند: « [ما به گوسفندان خود] آب نمى‏دهیم تا

شبانان [همگى گوسفندانشان را] برگردانند، و پدر ما پیرى سالخورده است
.( القصص :  23)
 
فَسَقى‏ لَهُما ثُمَّ تَوَلَّى إِلَى الظِّلِّ فَقالَ رَبِّ إِنِّی لِما أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقیر:

پس براى آن دو، [گوسفندان را] آب داد، آنگاه به سوى سایه برگشت

و گفت: «پروردگارا، من به هر خیرى که سویم بفرستى سخت نیازمندم.
»( القصص :  24)
 
فَجاءَتْهُ إِحْداهُما تَمْشی‏ عَلَى اسْتِحْیاءٍ قالَتْ إِنَّ أَبی‏ یَدْعُوکَ لِیَجْزِیَکَ أَجْرَ ما سَقَیْتَ

لَنا فَلَمَّا جاءَهُ وَ قَصَّ عَلَیْهِ الْقَصَصَ قالَ لا تَخَفْ نَجَوْتَ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ :


پس یکى از آن دو زن -در حالى که به آزرم گام بر مى‏داشت- نزد وى آمد [و] گفت:

«پدرم تو را مى‏طلبد تا تو را به پاداش آب‏دادن [گوسفندان‏] براى ما، مزد دهد.»

و چون [موسى‏] نزد او آمد و سرگذشت [خود] را بر او حکایت کرد، [وى‏] گفت:

مترس که از گروه ستمگران نجات یافتى

                                                                 ( القصص :  25)

نکات :
 
1: ارتباط کلامی، بسیار کوتاه بود. شخصی نبود، بلکه کاری بود.

2: ارتباط کلامی در جمع و اجتماع انجام گرفت نه در خلوت. علنی بود، نه پنهانی .

3: نیت و انگیزه غریزی، جنسی، مادی نبود، صرفاً مساعدت و یاری و جلب رضایت خدا بود.

4:دختران شعیب با یکدیگر بودند، نه به تنهایی،

5:موسی(ع) با هر دو دختر سخن گفت و به هر دو کمک کرد، تا شبهه و توهمی ایجاد نشود.

6:دختران از مرد نامحرم (حضرت موسی) برای رفع مشکل سیراب کردن گوسفندانشان درخواست کمک نکردند. 


روایات :

یکى از نصیحت‏هاى ابلیس به حضرت موسى(ع) این بود:

 
«لا تخل بامرأة ولا تخل بک فانه لا یخلو رجل بامرأة و لا تخلو به الا کنت صاحبه دون اصحاب
ى؛

هیچ وقت با زنى خلوت نکن و (نگذار) زنى با تو خلوت کند، زیرا هر گاه مردى با زنى خلوت مى‏کند،

من در کنار آن دو هستم  و آنان را وسوسه مى‏کنم
. (  بحارالانوار، ج 69، ص 197. ) 

               منبع : رهپویان قرآن
۲۰
بهمن

بسم الله الرحمن الرحیم


(وَ ما مِنْ دابَّهٍ فی الْأرْضِ اِلاّ عَلَی اللهِ رِزْقُها


وَ یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها کُلُّ فی کِتابٍ مُبینٍ)

                                           (سوره  هود آیه 6)


(و هیچ جنبنده‏اى در زمین نیست جز آن که روزى آن بر خداست


و قرارگاه اصلى و جایگاه موقت [و محل انتقال‏] آن را مى‏داند.


همه در کتابى روشن موجود است)


منبع : رهپویان قرآن

۲۰
بهمن
(یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلیکُمْ ناراً

وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ عَلَیْها مَلائِکَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ

لا یَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ یَفْعَلُونَ ما یُؤْمَرُونَ)


                            (سورة التحریم:6)


(اى کسانى که ایمان آورده‏اید خود و خانواده خویش را از آتشى که

 هیزم آن انسانها و سنگهاست نگه دارید آتشى که فرشتگانى بر آن گمارده شده که خشن و سختگیرند

و هرگز فرمان خدا را مخالفت نمى‏کنند و آنچه را فرمان داده شده‏اند (به طور کامل) اجرا مى‏نمایند!



توضیح :

در این آیه مبارکه  بیان شده که هم خود و هم خانواده خود را از آتش جهنم نجات دهند،

این مطلب یعنی این که  به شما در قبال خانواده مسولیت مهم واگذار شده

و آن مسولیت مهم نگه داشتن خانواده در افتادن در جاده هلاکت و ناپاکی می باشد.


منبع : رهپویان قرآن