زیارت کربلا در روایات اهل بیت (ع)

منبع : سایت راسخون

مژده به شیعیان علی (ع)

هفت مژده پیامبر اکرم به دوستداران حضرت علی

رسول خدا صلی الله علیه و آله به امیرمومنان علی علیه السلام فرمودند: ای علی! شیعیان تو در روز قیامت رستگارند و چنان چه هر کس به یکی از آن ها اهانتی کند به تو اهانت کرده است و کسی که به تو اهانت کند، به من اهانت کرده است و هرکس به من اهانت کند، خداوند او را داخل آتش جهنم کند.

سپس فرمودند: چه عذاب دردناکی است! ای علی! تو از منی و من از تو، روح تو از روح من است و سرشت تو از سرشت من و شیعیان تو از زیادی سرشت ما خلق شده اند، هر کس آنان را دوست بدارد ما را دوست داشته و اگر کسی با آنان دشمنی کند با ما دشمنی کرده است و هر کس نسبت به آنان کینه بورزد به ما کینه ورزیده است و هر کس به آن ها مهر بورزد، به ما مهر ورزیده است. ای علی! شیعیان تو از تمام گناهان و عیب ها آمرزیده شده اند.

ای علی! بشارت ده به شیعیانت که من هنگام قرارگرفتن در مقام محمود شفیع آنان خواهم بود. ای علی! شیعیان تو شیعه خدا، یاران تو یاران خدا و دوستان تو دوستان خدا می باشند و حزب تو حزب خداست. خوشبخت است آن که دارای ولایت توست و بدبخت است کسی که با تو دشمنی کند.

ای علی! برای تو در بهشت گنجی است و تو مسلط بر آنی. جابر می گوید: روزی نزد پیامبر اکرم صلی ا...علیه و آله بودم، ناگاه رو به طرف علی بن ابیطالب (ع) کردند و فرمودند: ای ابوالحسن! آیا تو را مژده ای دهم؟

عرض کرد: بلی ای رسول خدا(ص)، فرمودند: جبرئیل از طرف خداوند به من خبر داد که هفت خصلت به شیعیان و دوستدارانت عطا شد: مدارا با آنان هنگام مرگ، انس هنگام رمیدن و وحشت مردم، روشنی در هنگام تاریکی، ایمنی در هنگام برپایی قیامت، عدالت در میزان عمل، گذشتن از پل صراط، داخل شدن به بهشت قبل از سایر مردم، در حالی که نور ایمان پیشاپیش و سمت راست آنان در حرکت است.

منبع : (مشکاة الانوار فی غررالاخبار، الفصل الرابع فی منزلة الشیعه)

نشانه های عاقل از دیدگاه امام رضا (ع)

ده خصلت برای تکمیل عقل


 لا یَتِمُّ عَقْلُ امْرِء مُسْلِم حَتّى تَکُونَ فیهِ عَشْرُ خِصال:

 أَلْخَیْرُ مِنْهُ مَأمُولٌ. وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ.

یَسْتَکْثِرُ قَلیلَ الْخَیْرِ مِنْ غَیْرِهِ،

وَ یَسْتَقِلُّ کَثیرَ الْخَیْرِ مِنْ نَفْسِهِ.

لا یَسْأَمُ مِنْ طَلَبِ الْحَوائِجِ إِلَیْهِ،

وَ لا یَمَلُّ مِنْ طَلَبِ الْعِلْمِ طُولَ دَهْرِهِ.

 أَلْفَقْرُ فِى اللّهِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْغِنى.

وَ الذُّلُّ فىِ اللّهِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْعِزِّ فى عَدُوِّهِ.

وَ الْخُمُولُ أَشْهى إِلَیْهِ مِنَ الشُّهْرَةِ.

ثُمَّ قالَ علیه السلام: أَلْعاشِرَةُ وَ مَا الْعاشِرَةُ؟

قیلَ لَهُ: ما هِىَ؟

قالَ علیه السلام: لا یَرى أَحَدًا إِلاّ قالَ: هُوَ خَیْرٌ مِنّى وَ أَتْقى».

(تحف العقول، صفحه ۴۴۳)

امام هشتم حضرت رضا(علیه السلام) فرمودند:

عقل شخص مسلمان تمام نیست، مگر این که ده خصلت را دارا باشد:

۱ـ از او امید خیر باشد

۲ـ مردم از بدى او در امان باشند

۳ـ خیر اندک دیگرى را بسیار شمارد

۴ـ خیر بسیار خود را اندک شمارد

۵ـ هر چه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود

۶ـ در عمر خود از دانش طلبى خسته نشود

۷ـ فقر در راه خدایش از توانگرى محبوبتر باشد

۸ـ خوارى در راه خدایش از عزّت با دشمنش محبوبتر باشد

۹ـ گمنامى را از پرنامى خواهانتر باشد

سپس فرمود: دهمین و چیست دهمین؟

به او گفته شد: چیست؟

فرمود: احدى را ننگرد جز این که بگوید او از من بهتر و پرهیزکارتر است.

کلمه " خطر " در نهج البلاغه

واژه ی خطر در نهج البلاغه:

 

"خطر" در نهج البلاغه و "سیمای پیامبر اکرم(ص)" در نهج البلاغه عنوان

دو مقاله تحقیقی بود که مد نظرم بود و دانشگاه با عنوان اول موافقت کرد

و دست به کار شدم . البته هنوز سه چهار ماه تا آماده شدن این تحقیق

باقی مانده ولی سرفصل تحقیقم را در این پست به یادگار ثبت میکنم :

---

اصلی ترین معنای واژه خطر "افتادن در ورطه هلاکت" است و در

کتاب شریف نهج البلاغه ۲۳ بار از ماده این کلمه استفاده شده .

با نگاهی اجمالی به سخنان حضرت علی علیه السلام در کتاب

نهج البلاغه درمی یابیم حضرت خطرات ذیل را گوشزد نموده و از

غفلت مردم نسبت به این خطرات بیم داده اند:

۱- خطر دنیاطلبی و دنیا زدگی

۲- خطر بدعت در دین

۳- خطر هواپرستی

۴- خطر آرزوهای دراز 

۵- خطر طمع

۶- خطر نفاق و تفرقه

۷- خطر شیطان

۸- خطر غرور و تکبر

۹- خطر منت

۱۰- خطر اسراف

۱۱- خطر حرام خواری

۱۲- خطر از دست دادن فرصت ها

۱۳- خطر حکومت و قدرت

۱۴- خطر ظلم

۱۵- خطر فقر

۱۶- خطر فتنه ها

۱۷- خطر شرک

۱۸- خطر گناهان

۱۹- خطر علم بدون عمل

۲۰- خطر لجاجت

۲۱- خطر ناامیدی و یاس

۲۲- خطر غفلت و سستی

۲۳- خطر چاپلوسی

۲۴- خطر شبهات

قیامت با چهره های باطنی

قیامت روز آشکار شدن نهان ها

 

در مورد محشور شدن بعضی انسان ها به شکل حیوان روایت شده معاذ بن جبل نزدیک رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله در منزل ابو ایّوب  انصارى نشسته بود پس معاذ گفت یا رسول اللَّه آیا قول خداى تعالى که میفرماید: «یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً» را دیده‏اى. پس پیامبر فرمود: اى معاذ از امر بزرگى سؤال کردى آن گاه چشمان مبارکشرا فرو بست سپس فرمود:"ده طائفه از امّت من به طور پراکنده محشور میشوند. خداوند آنها را از میان مسلمین مشخّص فرموده و صورت بعضى از آنها به شکل میمون و بوزینه و برخى را به صورت خوک و بعضى هیکلشان وارونهاست و....  امّا آنهایى که به صورت میمونند آنها سخن‏چینان از مردمند.و امّا آنهایى که بر صورت خوکند پس آنها حرامخوارها هستند که از راه حرام کسب میکنند. و امّا آنها که وارونه ‏اند آنها ربا خورانند و ...

ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‏26، ص: 239

آیه إذا الوحوش حُشِرَت ، به بیان علامه حسن زاده می فرمایند: یکی از معانی و مصادیق و بطون این آیه هم این هست که منظور محشور شدن انسان هایی با خوی وحشی و حیوانی است یعنی سخن از زمانی می گوید که به تمثال حیوان های وحشی به خاطر داشتن  صفات آنها ظاهر و محشور می شوند مثلا همه می بینند و می فهمند این آقا فلانی است ولی به شکل سگ شده چون در این دنیا  صفت سگ را داشته است.

قیامت یوم تبلی السرائر :

                       روزی که نهان ها آشکار می شود

کودکان دوشت داشتنی هستند

پیامبر گرامی اسلام(ص) فرمودند : کودکان را به پنج دلیل دوست دارم:

1- "گـریه مـی کننـد" چـــرا کـــه چشمـان گـریـان کـلیــد بهشت اسـت
2- "قهـر می کنند" ولی زود آشتی میـکننـد چرا که دلی "بی کینه" دارنـد
3- "چیزی را زود خراب میکننـد" چـون "دلبستگـی" بــه دنیـا نـدارند
4- "بـا خاک بـازی مـی کنند" چـون "غـرور" نــدارنـد
5- "هـر چـه دارند مـی خـورند" چـون غم فـردا نـدارنـد

( اصـول کـافــی 6/50)

صلوات بفرستید

آثار ذکر "اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم"


خداى تبارک و تعالى فرمود: در سوره احزاب إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیماً یعنى بدرستى که خدا و جمیع فرشتگان درود می فرستند بر این پیغمبر رفیع القدر اى گروه گرویدگان به حق درود بفرستید بر وى و تحیت و سلام کنید بر وى سلام کردنى.

رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله می فرماید: هر که یک بار بر من صلوات دهد، بر وى خدا ده بار صلوات دهد و هر که صلوات دهد بر من ده بار، صلوات دهد بر وى، خدا، صد بار و هر که صلوات دهد بر من صد بار، صلوات دهد بروى، خدا، هزار بار و خدا او را در دوزخ هرگز عذاب نکند.

پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله فرمود: هر که بر من یک بار صلوات دهد یک بار بگشاید بر وى خدا درى از عافیت و هر که بر من یک بار صلوات دهد از گناهان او یک ذرّه باقی نماند.

فرمود پیغمبر (ص) در وصیت که یا على هر که صلوات دهد بر من در هر روز یا در هر شب واجب شود از براى او شفاعت من و اگر چه باشد او از اهل گناهان کبیره و فرمود رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله و سلم که بدرستى که نزدیکترین شما به من در روز قیامت در همه جا آنست که بیشتر باشد صلوات او بر من، در دار دنیا، و هر که صلوات دهد بر من در روز جمعه یا در شب جمعه صد بار قضا کند خدا از براى او صد حاجت هفتاد از حاجتهاى آخرت و سى از حاجتهاى دنیا و موکل گرداند خدا از براى او بهر صلواتى فرشته را که داخل گرداند در من در قبر من چنانچه داخل میگرداند یکى از شما هدایا را بخانه خود که خبر دهد مرا که کیست آنکه صلوات داده است بر من.

منبع: کاشف الأستار- ترجمه جامع الأخبار، ص 85و ۸۶‏.

پیامبر (ص) اینگونه بود

خصلت های برجسته از پیامبر اکرم محمد بن عبد الله (ص)

زیارت امام حسین (ع) از نظر معصومین (ع)

جایگاه زیارت امام حسین(ع) در روایات

---

امام کاظم (علیه‌السلام) فرمودند: کمترین ثوابی که به زائر امام حسین (علیه‌السلام) در کرانه فرات، داده می‌شود این است که تمام گناهان مقدّم و مۆخرش بخشوده می‌شود. به شرط این که حق و حرمت و ولایت آن حضرت را شناخته باشد.

---

عزاداری و ذکر مصیبت در قرآن و سیره پیامبر (ص)

درسهایی از قرآن - استاد قرائتی

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی

بینندگان عزیز بحث را در آستانه محرم پخش می‏شود و می‏شنوند، بحث ما راجع به عزاداری و مسائل مهمی که باید گفته بشود. حرف اول ما این است که اصولاً عزاداری ریشه‏اش در فطرت چیست؟ در قرآن چیست؟ در تاریخ چیست؟ اما در درون انسان، در درون ما... پس بحث ما ریشه عزاداری در درون، در قرآن، در تاریخ، در حدیث خیلی هم فشرده می‏گوئیم. در درون انسان 2 تا مسئله هست یکی عقل است و یکی عاطفه هر یک از اینها چراغی دارد، چراغ عقل بیان است تا مرد سخن نگفته باشد، عیب و هنرش نهفته باشد. یعنی آدم وقتی حرف می‏زند، از حرف زدنش می‏فهمیم این عقلش چقدر کار می‏کند، یعنی سخنرانی و بیان، چراغ عقل است. اگر عقل قوی بود حرفها هم منطقی است، اگر عقل کم بود، حرفها هم آبکی است، یعنی سخنرانی و بیان چراغ عقل است، تابلو عقل است، عاطفه چراغش چشم است، چشمی که گریه دارد، پیداست عاطفه‏ اش پررنگ است، چشمی که خشک است پیداست عاطفه ‏اش کم رنگ است، این مال درون.

بزرگداشت یاد شهدای تاریخ در قرآن